«Για τα όσα έγιναν στα γραφεία της Πρωτοβάθμιας, στις 15 Νοεμβρίου από στελέχη της ΕΛΜΕΖ και του Εργατικού Κέντρου, υπάρχει σχετικό βίντεο, αναρτημένο μέχρι σήμερα και ο καθένας μπορεί να δει. Επομένως υπάρχει τρανταχτή απόδειξη, πέραν πάσης αμφισβήτησης για τις βαριές εκφράσεις και τη ρητορική μίσους που ακούστηκε, τύπου «δεν θα βρούμε τρύπα να κρυφτούμε», «δεν θα μπορούμε να φύγουμε με το καράβι», ή ότι είμαστε «ερπετά» και «μούτρα». Όφειλα να κάνω καταγγελία και θα έπρεπε αυτεπάγγελτα να παρέμβει και η Δικαιοσύνη, για τέτοιου είδους εκφράσεις απέναντι σε εκπαιδευτικούς και δημόσιους λειτουργούς.

Φαίνεται όμως ότι κάποιοι απολαμβάνουν μιας ιδιότυπης πολιτικής ασυλίας και δεν καταλαβαίνω γιατί συμβαίνει αυτό. Συνδικαλιστική ελευθερία υπάρχει και καλώς υπάρχει, όμως είναι άλλο πράγμα αυτό και άλλο οι χαρακτηρισμοί που προανέφερα. Αυτά που ειπώθηκαν την ημέρα εκείνη ήταν απειλές προς εμένα και στελέχη εκπαίδευσης. Κατήγγειλα τα γεγονότα στη Δικαιοσύνη, την Αστυνομία και το Υπουργείο Παιδείας.

Δεν θεωρώ ότι είμαι στοχοποιημένος από εκπαιδευτικούς, αλλά από κάποιες ανακοινώσεις κομματικού χαρακτήρα.

Στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση εκτελούμε το υπηρεσιακό μας καθήκον και δεν είμαστε το μακρύ χέρι καμιάς κυβέρνησης όπως μας κατηγορούν.

Πράγματι υπάρχουν συνδικαλιστικές οργανώσεις που αντιδρούν στον θεσμό της αξιολόγησης. Οι εκπαιδευτικοί που αρνήθηκαν να μετέχουν στην αξιολόγηση, κλήθηκαν σε απολογία από τα πειθαρχικά όργανα, όπως προβλέπεται βάση νομοθεσίας. Τώρα αν κάποιοι εξ αυτών τελούσαν υπό απεργία ή αποχή, θα το δηλώσουν και ενδεχομένως θα δικαιωθούν, αλλά αυτό δεν αφορά εμάς, που δεν μπαίνουμε στη διαδικασία διερεύνησης.

Σε κάθε περίπτωση, δεν διώκουμε εκπαιδευτικούς, αλλά εφαρμόζουμε τη νομοθεσία γιατί είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε. Οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί επιθυμούν την αξιολόγηση, όμως οι συνδικαλιστές θεωρούν ότι πρέπει να γίνεται από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς. Ισχυρίζονται ότι ο τρόπος που γίνεται σήμερα η αξιολόγηση οδηγεί σε μια μορφή χειραγώγησης. Ζητούν να μην υπάρχει η ατομική αξιολόγηση και να μην είναι τιμωρητική.

Στα περισσότερα κράτη του κόσμου υπάρχει η ατομική αξιολόγηση. Η ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών στην Ελλάδα, με τη μορφή που σήμερα γίνεται, διεξάγεται από τον Διευθυντή της σχολικής μονάδας και τον Σύμβουλο εκπαίδευσης. Είναι δε, μια απλή αξιολόγηση, στην οποία οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί περνάνε με άριστα. Παλαιότερα υπήρχε ένα άλλο σύστημα αξιολόγησης που έδινε ποσοστά, το οποίο είχε προκαλέσει καθολικές αντιδράσεις και αποσύρθηκε. Τώρα με το σημερινό σύστημα της αξιολόγησης, δεν υπάρχει ο τιμωρητικός χαρακτήρας, αλλά ο ενισχυτικός. Όταν ολοκληρωθεί αυτή η φάση της αξιολόγησης το Υπουργείο Παιδείας θα ανακοινώσει κάποια στοιχεία και αν υπάρχουν λάθη στο σύστημα, όπως για παράδειγμα η μεγάλη γραφειοκρατία, θα τα διορθώσει. Οι εκπαιδευτικοί που παίρνουν καλό βαθμό στην αξιολόγηση, έχουν μια καλύτερη προοπτική εξέλιξης, ενώ αυτοί που αναίτια αρνούνται να αξιολογηθούν, μπορεί και να καθαιρεθούν, από τη θέση του στελέχους εκπαίδευσης.

Στη Ζάκυνθο μόνο επτά εκπαιδευτικοί δεν μετέχουν στην αξιολόγηση, γιατί δεν θέλουν, όλοι οι άλλοι αξιολογούνται κανονικά.

Θεωρώ ότι στη Πρωτοβάθμια, δεν έχουμε πρόβλημα με το συνδικαλιστικό μας όργανο, με το οποίο συζητάμε σε καλό κλίμα. Το πρόβλημα προέρχεται από την ΕΛΜΕΖ, η οποία χρησιμοποιεί ρητορική μίσους και εξαπολύει προσωπικές επιθέσεις. Δεν καταλαβαίνω τον λόγο που το κάνει.»