«Όσοι θεωρούμε ότι έγιναν λάθη και παραλείψεις στην υπόθεση της αγοραπωλησίας στα ορεινά, δεν σημαίνει ότι δεν θέλουμε τις επενδύσεις και την ανάπτυξη της Ζακύνθου. 
Ο τίτλος ιδιοκτησίας που κατέχει ο κ. Χάρος και που χρονολογείται επί Ενετοκρατίας, είναι μια παραχώρηση έκτασης προς εκμετάλλευση και όχι προς κτήση. 
Υπάρχει τίτλος ιδιοκτησίας από την δεκαετία του 70 και είναι 90στρεμμάτων, πως μετατράπηκε μυστηριωδώς σε 15 χιλιάδες στρέμματα.

Πως είναι δυνατόν όλες οι δημόσιες υπηρεσίες που ενεπλάκησαν στην όλη αγοραπωλησία, να μην υποψιάστηκαν κάτι και να μην είδαν το πιο χονδροειδές ψέμα, ότι το ακίνητο εμφανίζεται ενιαίο όταν εμπεριέχει δημόσιους και κοινοτικούς δρόμους;

Η Εκκλησία έχει πράγματι ιδιοκτησία στα ορεινά, αλλά πιστεύω λιγότερη σε έκταση από αυτή που ισχυρίζεται. 
Με την πάροδο των αιώνων αλλάζουν τα τοπωνύμια και μπερδεύεται το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Η ασάφεια που υπάρχει στην περιοχή, είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα από όλα. Υπάρχουν ιδιώτες που κατέχουν γη με την μορφή της χρησικτησίας. Θυμίζω την δικαστική απόφαση για την Μονή Βατοπεδίου.

Το ερώτημα δεν είναι μόνο το ποιος βρίσκεται πίσω από την αγοράστρια εταιρία, αλλά και τι σκοπεύει να κάνει στην έκταση που αγόρασε. 
Θα ωφεληθούν οι κάτοικοι των ορεινών, θα προσλάβει ανθρώπους από την περιοχή και εν τέλει θα ωφεληθεί συνολικά η Ζάκυνθος;

Στο παρελθόν είχα κατακρίνει την εμπλοκή του κ. Σ. Σαγιά στην υπόθεση και είχα κατηγορηθεί για πλάνη από τον τοπικό ΣΥΡΙΖΑ Ζακύνθου και τον κ. Κασσιμάτη. Σήμερα δικαιώνομαι και χαίρομαι που επιτέλους ο ΣΥΡΙΖΑ είπε την αλήθεια.»