Διέκοψα βιαίως την σχέση μου με τους εκπροσώπους της τοπικής εκκλησίας
Τε 24/06/2020
- Ανέλαβα την υπόθεση όταν κάποιοι συνομιλούσαν με Λιβανέζους για το πως είναι δυνατόν να μείνουν έξω από τη ροή του χρήματος.
Μετά τη διενέργεια κύριας ανάκρισης η αντεισαγγελέας Πλημμελειοδικών Αθηνών, εισηγήθηκε στο συμβούλιο τον περασμένο Οκτώβριο την απαλλαγή όλων των κατηγορουμένων και την οριστική παύση της ποινικής δίωξής τους. Η πρόταση της ήταν έωλη και υποβλήθηκε στο συμβούλιο μετά από αμφίβολη μελέτη της υπόθεσης η οποία κράτησε λίγες μέρες από τη στιγμή που την χρεώθηκε. Μιας υποθέσεως χιλιάδων σελίδων που για να δει κανείς τα θέματα που καταγράφονται εκεί χρειάζονται κάποιοι μήνες. Η αξιοπρέπεια μου δεν μου επιτρέπει να πω κάτι παραπάνω. Αυτή η έωλη πρόταση ορθά ανατράπηκε.
Το βούλευμα μνημονεύει και στηρίζεται όχι μόνο στο πόρισμα του εισαγγελέα εφετών κ. Μπρή το οποίο εκδόθηκε μετά από μακρά συνεργασία δική μου, ως υπερασπιστή της υποθέσεως, και του ιδίου, αλλά και σε όλα τα ουσιαστικά και νομικά στοιχεία που από το 2014 επικαλέστηκα και προσκόμισα στην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, στα δικαστήρια της Ζακύνθου και στον εισαγγελέα εφετών αρμόδιο για το οικονομικό έγκλημα κ. Μπρη και τελικά στην ανάκριση. Είναι τα επιχειρήματα που δημόσια είχα πει από την πρώτη στιγμή και αποτελούν την αλήθεια όχι για την αγοραπωλησία αλλά για την απάτη που επιχειρήθηκε σε βάρος του νησιού μας. Αυτά ακριβώς αποτυπώνει το βούλευμα, το οποίο σημειωτέων δεν είναι παραπεμπτικό, είναι πρόωρό ακόμα για να είναι παραπεμπτικό το βούλευμα, αλλά παραπέμπει στην ανάκριση για να ολοκληρωθεί. Η ανάκριση ήταν πρόωρα σταματημένη σε ανώριμο στάδιο και για αυτό θα μου επιτρέψετε να πιθανολογώ παρέμβαση. Διότι δεν μπορεί η ανάκριση για ένα τόσο σοβαρό θέμα να μην εξετάζει τους μάρτυρες κατηγορίας και τα ουσιαστικά στοιχεία τα οποία προσκομίζει η κατηγορία. Ξεκάθαρα λέω ότι τόσο η ανάκριση όσο και η αντιεισαγγελέας που έκανε την πρόταση θα πρέπει να εκλεχθούν από την επιθεώρηση δικαστών του Αρείου Πάγου για την δικονομική τους στάση. Η μία τελείωσε πολύ πρόωρα την ανάκριση χωρίς να εξετάσει στοιχεία και μάρτυρες και η άλλη, μέσα σε λίγες μέρες, έκανε μία πρόταση η οποία είναι στην κυριολεξία στον αέρα μη στηριζόμενη σε κανένα αποδεικτικό στοιχείο.
Τα νεότερα στοιχεία που οψίμως προσκομίστηκαν και που κάποιοι ισχυρίζονται ότι επηρέασαν την έκδοση του βουλεύματος το ίδιο το βούλευμα τα θεωρεί ως μη ουσιώδη, δεν τα έλαβε υπόψη του και δεν μνημονεύει κανένα εξ αυτών. Οι συζητήσεις δεν μου αρέσει να γίνονται με γκρίζες περιοχές ούτε πολύ περισσότερο με ψεύδη.
Είναι ασόβαρο να συζητάει κανείς για επένδυση η οποία οικοδομείται πάνω σε μία απατηλή βάση. Δεν θα τολμήσει κανείς να το ισχυριστεί αυτό πλέον. Λάβετε υπόψη σας ότι επί έξι χρόνια δεν υπάρχει καν μία προμελέτη από την εταιρεία που ισχυρίζεται ότι θέλει να κάνει επένδυση. Αν πράγματι είχε μία σοβαρή πρόθεση για κάτι τέτοιο τουλάχιστον μία προμελέτη θα την είχε εμφανίσει, δημοσιοποιήσει και παρουσιάσει επί έξι χρόνια τώρα. Δεν έχει γίνει τίποτα γιατί δεν υπάρχει η σχετική πρόθεση όπως δεν υπήρξε και ποτέ.
Η πρόθεση της εταιρείας η οποία πριν μερικούς μήνες είχε δεσμευτεί ότι θα επισκεφθούν τη Ζάκυνθο απεσταλμένοι της για να εξετάσουν αιτήματα των ιδιωτών που θίγονται, είναι μέσα από την υπογραφή μιας ιδιωτικής συμφωνίας με τους ιδιώτες, πολλούς από τους οποίους εκπροσωπεί το γραφείο μου, να νομιμοποιήσει την δική της παρουσία. Ευτυχώς οι περισσότεροι από τους ιδιώτες που θίγονται έχουν κατανοήσει πλήρως το παιχνίδι που παίζεται πάνω στη δική τους πλάτη και για αυτό είμαι βέβαιος ότι δεν θα ήταν ποτέ διατεθειμένοι να συναλλαγούν με την εταιρεία αυτή, προκειμένου εκείνοι μεν να πάρουν τίτλο από μία εταιρεία που δεν έχει τίποτα και η δε εταιρεία να νομιμοποιήσει την παρουσία της, αποδεκτού γενομένου του γεγονότος της παρουσίας της εκεί, από τους ντόπιους κατοίκους. Γιατί αν οι θιγόμενοι την αποδέχονταν πολύ περισσότερο θα την αποδέχονταν και οι μη θιγόμενοι.
Και η δικαιοσύνη έχει την παθογένεια όλου του κρατικού μηχανισμού της δημόσιας διοίκησης, υπάρχουν καλοί, μέτριοι και κακοί δικαστές. Υπάρχουν αδέκαστοι αλλά και επιρρεπείς δικαστές. Στο τέλος αυτό που έχει αξία είναι αν η ίδια η δικαιοσύνη σαν συλλογικός θεσμός βλέπει καθαρά την κάθε υπόθεση. Δεν γίνεται αυτό πάντα, ούτε στο τέλος, και δεν είμαστε στο τέλος της υπόθεσης αυτής. Σε αυτό το στάδιο υπήρξε μία φωτεινή κρίση του συμβουλίου Πλημμελειοδικών, δεν σημαίνει ότι θα καταλήξει έτσι αλλά είναι ένα πάρα πολύ καλό πρόκριμα για το μετά. Γιατί το βούλευμα αυτό έρχεται να προστεθεί στην απόφαση των ασφαλιστικών μέτρων του πρωτοδικείου Ζακύνθου, που ισχύει μέχρι σήμερα και απαγορεύει στην εταιρεία να κάνει το οτιδήποτε στην επίμαχη έκταση, όπως επίσης έρχεται να προστεθεί στην προδικαστική απόφαση του πρωτοδικείου Ζακύνθου όπως δεν κρίνει τελεσιδίκως τίποτα. Θα πρέπει να ολοκληρωθεί η νέα ανάκριση, θα υπάρξει νέο συμβούλιο, το οποίο θα απαρτίζεται ενδεχομένως από άλλα πρόσωπα, το οποίο μπορεί να πει τα ίδια ή καινούργια πράγματα, όπως επίσης θα υπάρξει και συμβούλιο εφετών.
Το βούλευμα αυτό επηρεάζει τα μέγιστα την αστική υπόθεση γιατί ενώ το ποινικό συμβούλιο καταρχήν κρίνει μόνο για ποινικά ζητήματα, επιτρέπεται από το νόμο να επισέρχεται και να κρίνει αστικά ζητήματα εφόσον είναι απολύτως αναγκαίο για να προχωρήσει στη κρίση του επί των ποινικών ευθυνών των προσώπων που οδηγούνται ως κατηγορούμενοι σε αυτό. Το βούλευμα λέει ότι παρά το γεγονός ότι εκκρεμεί στο ποινικό δικαστήριο η υπόθεση αυτή, για να κρίνει επί των αστικών ζητημάτων, η ύπαρξη μια προδικαστικής απόφασης και το ότι υπολογίζεται ότι θα περάσουν πολλά ακόμα χρόνια για να υπάρξει μια τελεσίδική απόφαση αστικού δικαστηρίου μας επιβάλει να ασχοληθούμε και με το αστικό ζήτημα και να κρίνουμε αν ο Χάρος είχε ποτέ κυριότητα, αυτός ή οι δικαιοπάροχοι του στη συγκεκριμένη περιοχή. Διότι αν είχε κυριότητα τότε γιατί μας τους φέρνετε κατηγορουμένους; Αν δεν είχε, τότε καλώς μας του έχετε φέρει και εμείς πρέπει να προχωρήσουμε την ποινική διαδικασία. Προχωρώντας έκρινε τα ζητήματα της κυριότητας και τα έκρινε σωστά με βάση ότι είχα επικαλεστεί από την μηνυτήρια αναφορά που κατέθεσα στην εισαγγελία του Αρείου Πάγου τον Νοέμβριο του 2014. Αυτή είναι η ουσιαστική και δικονομική αλήθεια της υποθέσεως.
Έτσι λοιπόν έχοντας ένα συμβούλιο Αθηνών που κρίνει ότι δεν υπήρξε ποτέ κυριότητα στον ίδιο τον πωλητή ούτε στους διακιοπαρόχους του Φλαμπουριάριδες, αυτό χωρίς θεωρητικά να δεσμεύει το πολιτικό δικαστήριο, το οποίο μπορεί να κρίνει και διαφορετικά, όμως του βάζει ένα πλαίσιο που δύσκολα άλλος δικαστής, άλλης πολιτικής αρμοδιότητας, θα πει πλέον κάτι διαφορετικό.
Κακώς πανηγύριζαν από την άλλη πλευρά της εταιρείας ότι η υπόθεση της Ζακύνθου τους δικαιώνει και ο Χάρος έλεγε ότι επιτέλους πήρε τίτλο, αυτά είναι κουραφέξαλα για ευήκοα ώτα. Το δικαστήριο της Ζακύνθου δεν τόλμησε, παρά την καλή του πρόθεση από την άλλη πλευρά, διότι στραβοκοίταζε, να πει ότι ο Χάρος υπήρξε ποτέ κύριος. Απέφυγε επιμελώς να πιάσει το θέμα αυτό. Παρέμεινε μόνο στα ζητήματα νομής της εκκλησίας και τα τυπικά της παραστάσεως των υπολοίπων παραγόντων της δίκης. Έτσι έβγαλε το δήμο έξω επειδή ήταν αόριστη η παρέμβαση του, το δημόσιο για τους γνωστούς νομικούς λόγους, το οποίο από ότι πληροφορούμε θα ξαναμπεί στην υπόθεση με τακτική αγωγή, όπως οφείλει να κάνει και ο Δήμος, και τους ιδιώτες όχι για ουσιαστικούς λόγους αλλά για τυπικούς, οι οποίοι ιδιώτες και στην αστική και στην ποινική διαδικασία θα είναι παρόντες και θα το φτάσουμε μέχρι τέλους.
Οι ιδιώτες θα κάνουν παράσταση πολιτικής αγωγής στην ποινική διαδικασία διότι όπως αναφέρεται στο βούλευμα πουλήθηκαν περίπου 2.000 στρέμματα ιδιωτών στις Μαριές και στην Αναφωνήτρια στα πλαίσια της απάτης. Θα μπούνε βέβαια και στην πολιτική διαδικασία με τακτική αγωγή για να δικαιωθούν απολύτως. Όπως επίσης και η εκκλησία με την προδικαστική της Ζακύνθου κατατείνει στην απόλυτη δικαίωσή της. Ως εκ τούτου εκκλησία και ιδιώτες αυτή τη στιγμή είναι ισχυροί. Εκεί που μπαίνει ερωτηματικό είναι τι θα κάνει ο δήμος για τα δικά του, τι θα κάνει η εκκλησία για αυτό που έλεγε παλιότερα και έχω μνημονεύσει στα δικόγραφά μου για την Μονή της Αναφωνήτριας η οποία πράγματι δεν εξαφανίστηκε, εξακολουθεί να υφίσταται κατά πλάσμα δικαίου και η περιουσία αυτή που πήρε υπό την διαχείριση της η οικογένεια Φλαμπουριάρη κάποτε θεωρητικά και νομικά εξακολουθεί να ανήκει στην Μονή Αναφωνήτριας η οποία εξακολουθεί νομικώς να υπάρχει.
Οι κατηγορίες που προστέθηκαν αφορούν την συμβολαιογράφο και την ηθική αυτουργό, όπως εμφανίζεται, δηλαδή την πρόεδρο των Λιβανέζικων συμφερόντων εταιρείας και για ακόμα ένα δύο πρόσωπα. Αλλά οι πρόσθετες κατηγορίες είναι ένα διαδικαστικό ζήτημα δεν είναι το μείζον ζήτημα το οποία κατ’ εμέ είναι να κατανοήσουν ορισμένοι λίγοι Ζακυνθινοί που έχουν πλανηθεί περί της επένδυσης και έχουν συμμετάσχει δίνοντας ένορκες βεβαιώσεις. Καιρός είναι να κάνουν την αυτοκριτική τους για να διασώσουν την ατομική τους υπόσταση σαν Ζακυνθινοί και έντιμοι άνθρωποι. Το δεύτερο είναι τι θα κάνει η εταιρεία η οποία όπως ήρθε κρυφά στην Ζάκυνθο, γιατί το συμβόλαιο αυτό περιεβλήθη με μυστικότητα, τυχαία ήρθε στο φως της δημοσιότητας το 2014, έτσι κρυφά και ανώδυνα πρέπει να αποσυρθεί γιατί δεν έχει πολλά περιθώρια να μείνει, το παιχνίδι τέλειωσε.
Δεν μου αρέσει ο δημόσιος διάλογος να γίνεται επί μη θεσμικών ζητημάτων αλλά επειδή πληροφορήθηκα ότι ειπώθηκε κάτι απολύτως αναληθές σε προηγούμενη εκπομπή σας στον ΣΤΙΓΜΑ, από κληρικό συνομιλητή, θα πω ελάχιστα.
Δεν ανέλαβα για λογαριασμό κανενός κληρικού την υπόθεση αυτή, την ανέλαβα για την πατρίδα μου. Διαχωρίζω τους κληρικούς από την εκκλησία και την εκκλησία από τα υψηλά συμφέροντα του νησιού μου. Ανέλαβα την υπόθεση αυτή όταν κάποιοι συνομιλούσαν με Λιβανέζους για το πως είναι δυνατόν να μείνουν έξω από τη ροή του χρήματος και υπερασπίστηκα τα συμφέροντα του νησιού μου βάζοντας την υπόθεση αυτή νομικά στην σωστή της βάση για να δικαιωθεί μέχρι τέλους. Δεν υπήρξε άνθρωπος ποτέ στα σαράντα χρόνια που ασκώ την δικηγορία ο οποίος να με έχει απαλλάξει από τα καθήκοντά μου ως υπερασπιστή. Αντίθετα εγώ διέκοψα σε αρκετές και κρίσιμες δίκες την συνεργασία μου με ανθρώπους οι οποίοι αποδείχτηκαν διαφορετικοί από εκείνους που στάθμισα στην έναρξη της συνεργασίας μας.
Όταν ξεχείλισε το ποτήρι διέκοψα βιαίως την σχέση μου με τους εκπροσώπους της τοπικής εκκλησίας. Αυτό συνέβη πρόσωπο με πρόσωπο, πριν από περίπου ενάμιση χρόνο και αμέσως μετά με έγγραφό μου ζήτησα άμεσα να παραλάβουν το φάκελό τους από το γραφείο μου. Σε όλη μου τη ζωή έχω πολύ καθαρό πρόσωπο γιατί επιλέγω υποθέσεις και την υπόθεση αυτή την επέλεξα για να μην στραβώσει από την αρχή και ξεπουληθεί το καλύτερο μέρος της Δυτικής Ζακύνθου και θα με συγχωρήσετε να πω ότι την έχω φέρει στο σημείο που δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Διαλέγω υποθέσεις όπως διαλέγω και πρόσωπα, δεν έχω κάνει πάντα από την αρχή τις σωστές επιλογές αλλά όταν στο διάβα της συνεργασίας διαπιστώσω κάτι το οποίο δεν μου επιτρέπει να συνεχίζω σε υγιή βάση την συνεργασία μου εκεί με το μαχαίρι την κόβω και περισώζω τον εαυτό μου από σχέσεις οι οποίες δεν μου ταιριάζουν. Αυτό συνέβη και εδώ.
Δεν έχω δεχτεί κανένα πρόσωπο να με συκοφαντήσει δημόσια, διότι είναι άλλο πράγμα να λες ένα ψεύδος δημόσια και άλλο πράγμα αυτό το ψεύδος να κατατείνει σε μια μεγάλη συκοφαντία. Την συκοφαντία οφείλω να την αποκαταστήσω στην σωστή της βάση. Δεν μου επιτρέπεται να πω κάτι περισσότερο.
Οι ιδιώτες που εκπροσωπώ υπάρχουν πριν από την ύπαρξη της Μονής του Αγίου Γεωργίου και της Αναφωνήτριας. Όλα τα ονόματα των σημερινών κατοίκων είναι πανάρχαια και πολλοί εξ αυτών έχουν απώτατους προγόνους οι οποίοι έχουν χρηματίσει ηγούμενοι στα δύο Μοναστήρια της περιοχής. Οι άνθρωποι αυτοί είναι ριζωμένοι στην περιοχή και δεν ισχυρίζονται απλά ότι τους ανήκουν οι εκτάσεις, είναι αιώνες στα ίδια σημεία, στα ίδια χωράφια και στα ίδια δάση.
Έχω πάρα πολλές αμφιβολίες για το αν ποτέ υπήρξε ενδιαφέρον να κάνει την φερόμενη επένδυση η οικογένεια του Εμίρη του Κατάρ. Δεν υπάρχει κανένα έγγραφο προς τούτο. Αντίθετα έχουμε να κάνουμε με μία Λιβανέζικων συμφερόντων εταιρεία. Εάν υπήρξε ποτέ ενδιαφέρον είναι άγνωστό αλλά και να υπάρχει ενδιαφέρον, έχει ανάγκη ένα προηγμένο τουριστικά νησί όπως είναι η Ζάκυνθος έχοντας θησαυρούς όπως είναι το Ναυάγιο να δεχτεί την νοοτροπία και την πλεονεκτική συμπεριφορά ανθρώπων οι οποίοι μιλάνε μόνο το χρήμα και όπου πάνε εννοούν αυτοί να κάνουνε κουμάντο; Και για τους υπόλοιπους ιθαγενείς περισσεύει απλά ένα κόκαλο; Αυτή πρέπει να είναι η πρόταση για την ανάπτυξη της Ζακύνθου; H Ζάκυνθος και αυτή η χώρα δεν μπορεί να αναπτύξει περιοχές όπως είναι το Ναυάγιο;
Κάνοντας την αυτοκριτική μας ως κάτοικοι του νησιού καλό θα είναι να μιλήσουμε για αυτούς που δεν δίνουν δεκάρα τσακισμένη. Κάπου ο Μπρέχτ είχε γράψει ότι και οι θεατές θα πρέπει να ντρέπονται. Αν υπάρχει η πίεση της κοινής γνώμης για να γίνουν πράγματα δεν υπάρχει κανένας εκλεγμένος λειτουργός ο οποίος δεν θα σκύψει να ακούσει τη φωνή του κόσμου. Αν έχεις κοινή γνώμη που δεν ενδιαφέρεται και μία μετριοκρατία ή αναξιοκρατία στα εκλεγμένα πρόσωπα τότε δεν θα γίνει ποτέ τίποτα. Αλλά η απάντηση στην δική μας αδράνεια είναι να φέρουμε κάποιον Λιβανέζο για να αξιοποιήσει το Ναυάγιο; Και θα το κάνει αυτός για να αναπτύξει τη Ζάκυνθο; Αυτό θα είναι το κίνητρό του; Η απάντηση είναι ότι δουλεύουμε με αυτούς που έχουμε στο νησί μας και ας κοιτάξουμε να βρούμε τους πιο ικανούς.»
Το βούλευμα 1679/2020:
Ακούστε την συνέντευξη:
Ακούστε ολόκληρη την εκπομπή: