«Δημιουργείται ένα μείζον θέμα με τις ιδιοκτησίες των κατοίκων των ορεινών γιατί είναι ελάχιστοι οι ιδιοκτήτες που διαθέτουν τίτλους ιδιοκτησίας για τις δασικές εκτάσεις που κατέχουν. Σχεδόν όλοι όσοι διατηρούν περιουσίες που κληρονόμησαν από τους προγόνους τους, το κάνουν με ένορκες βεβαιώσεις περί χρησικτησίας. Όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα σήμερα η χρησικτησία δεν αποτελεί απόδειξη. Άρα θα τρέχουν στα δικαστήρια και όταν ένας ιδιώτης βρεθεί απέναντι στο δημόσιο, ποιος θα μπορέσει πιο εύκολα να κερδίσει;

Και παλαιότερα γίνονταν προσπάθειες να περάσουν στο δημόσιο οι δασικές εκτάσεις. Θυμάμαι ότι όταν είχαμε μια πυρκαγιά, το Δασαρχείο μας έστελνε έγγραφο με το οποίο μας ζητούσε να υπογράψουμε ότι η έκταση που κάηκε ήταν δημόσια δασική, κάτι που εμείς δεν αποδεχόμασταν αφού όλες οι δασικές εκτάσεις στη Ζάκυνθο είναι ιδιωτικές.

Θα έπρεπε ήδη να είχε συνεδριάσει το Δημοτικό Συμβούλιο για να δρομολογηθούν εξελίξεις.
Ήμουν παρών στη χθεσινή συνάντηση των Κοινοταρχών των ορεινών με τον Βουλευτή Ζακύνθου ο οποίος αντιλήφθηκε το πρόβλημα. Στη Ζάκυνθο έχουμε έγκριτους νομικούς που μπορούν να συνεισφέρουν. Χωρίς πολιτικές αντιπαραθέσεις, να συνταχθούμε όλοι μαζί από κοινού σε μια προσπάθεια. Να μην χάσει κανείς την περιουσία του.»