«Είμαστε μάρτυρες μιας αφόρητης κατάστασης που βιώνουμε, με την πληρωμή πνευματικών δικαιωμάτων σε διάφορες εταιρείες που έρχονται στις επιχειρήσεις και ζητούν εξωφρενικά ποσά. Η πλειοψηφία των συναδέλφων, από ένα καφενείο, έως ένα σνακ μπαρ, ένα εστιατόριο, ακόμα και ένα κομμωτήριο, καλούνται να πληρώσουν. Φτάσανε στο σημείο να ζητούν χρήματα ακόμα και από ενοικιαζόμενα δωμάτια, για κάθε δωμάτιο.

Μετά την αμαρτωλή εποχή της ΑΕΠΙ, τώρα έχουμε κάτι που είναι δέκα φορές χειρότερο. Υπήρξε οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την οποία αποδέχτηκαν οι κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, με την οποία επιτρεπόταν η δημιουργία ιδιωτικών οργανισμών διαχείρισης πνευματικών δικαιωμάτων, που στις περισσότερες των περιπτώσεων λειτουργούν εις βάρος των δημιουργών, για να ωφεληθούν περισσότερο οι εταιρείες παραγωγής. Μιλάμε για ένα δαιδαλώδες σύστημα, με το οποίο δεν βγάζεις εύκολα άκρη.

Δεχόμαστε κλήσεις από αυτές τις εταιρείες, για να πληρώσουμε χρήματα από την εποχή της πανδημίας, την εποχή του lock down, όπου τα μαγαζιά ήταν κλειστά. Κλήσεις για πληρωμή ποσών που φτάνουν τις 15 ακόμα και 20 χιλιάδες ευρώ. Παλαιότερα την εποχή της ΑΕΠΙ, τα μικρά μαγαζιά πλήρωναν πνευματικά δικαιώματα, ύψους 200 έως 500 ευρώ και τώρα τα ποσά φτάνουν 1.000 ακόμα και 1.500 ευρώ.

Πέραν όμως αυτών των εξοντωτικών ποσών, υπάρχει και το φαινόμενο των απατεώνων. Μπορεί να εμφανιστεί ανά πάσα ώρα κάποιος, και ισχυριζόμενος ότι εκπροσωπεί την τάδε εταιρεία, να ζητήσει χρήματα από έναν συνάδελφο, ο οποίος δεν μπορεί να ταυτοποιήσει αν πράγματι αυτός που εμφανίστηκε, εκπροσωπεί την εταιρεία. Υπάρχει μια τέτοια περίπτωση στη Ζάκυνθο, όπου εμφανίστηκε ένας τέτοιος απατεώνας σε έναν συνάδελφο, εισέπραξε χρήματα επικαλούμενος την ιδιότητά του αντιπροσώπου και μετά εξαφανίστηκε, χωρίς να παρουσιάσει κάποια απόδειξη πληρωμής πνευματικών δικαιωμάτων. Αν αμφισβητήσεις δε, μια τέτοια εταιρεία, μπορεί να βρεθείς και στο δικαστήριο. Έχουμε τέτοια παραδείγματα σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, όπως στον Βόλο, όπου εκεί μια τέτοια εταιρεία οδήγησε στο δικαστήριο εκατοντάδες μικρές επιχειρήσεις.

Εύκολα αντιλαμβάνεται ο καθένας, ότι στη σημερινή εποχή, με τα συσσωρευμένα χρέη των μικρών επιχειρήσεων, δεν μπορούν να ανταπεξέρθουν και στο τέλος θα αναγκαστούν να κλείσουν. Εμείς δεν είμαστε ενάντια στο να πληρώνουμε πνευματικά δικαιώματα στους δημιουργούς, αλλά θα πρέπει η κυβέρνηση να θεσπίσει ένα πλαίσιο. Θέλουμε να στηρίξουμε τους δημιουργούς, αλλά για να στηριχθούν θα πρέπει και εμείς να μπορούμε να πληρώνουμε.

Αυτό που διεκδικούμε είναι να υπάρξει ένας ενιαίος φορέας που θα εκπροσωπεί τους δημιουργούς για τα πνευματικά δικαιώματα και επίσης ένας προσδιορισμός των χρεώσεων, ένας τιμοκατάλογος, ανάλογα με μέγεθος της επιχείρησης που καλείται να πληρώσει, τις οικονομικές της δυνατότητες, και την χρήση της μουσικής που κάνει.

Έχουμε ξεκινήσει ενέργειες μέσω της Ομοσπονδίας μας για να κινηθούμε συντεταγμένα κατά αυτής της κατάστασης, και ξεκινάμε ενημέρωση προς τους συναδέλφους, με στόχο να πιέσουμε τις τοπικές αρχές, και τον Βουλευτή Ζακύνθου, στο να λυθεί το πρόβλημα. Πρέπει ο Βουλευτής να μας αποδείξει έμπρακτα ότι δεν είναι συνεχώς απέναντί μας, να έρθει το θέμα στα κεντρικά, να πιεστεί η κυβέρνηση για να δοθεί ένα τέλος σε αυτή την κατάσταση. Δυστυχώς το κράτος δεν είναι μαζί μας, και μας το δείχνουν καθημερινά με όλους τους τρόπους.»