«Υπάρχουν πολλά και κρίσιμα ζητήματα σε αυτές τις Ευρωεκλογές, αλλά πρώτιστο θεωρώ πως είναι το διακύβευμα της αμφισβήτησης της Ε.Ε, όπως αυτό διαμορφώνεται με τις πολιτικές των ακροδεξιών. Αρκεί να δει κάποιος την πολιτική της κας Λεπέν, αλλά και άλλων. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον Ευρώσκεπτικισμό.

Ο Προϋπολογισμός που διαχειρίζεται σε κεντρικό επίπεδο η Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι το 4% του Προϋπολογισμού των κρατών μελών της, όταν στις Ηνωμένες Πολιτείες, σε κεντρικό επίπεδο, η κεντρική κυβέρνηση διαχειρίζεται το 20% των Προϋπολογισμών των Πολιτείων της. Αν άλλαζε αυτός ο συσχετισμός στην Ε.Ε θα έφερνε μια πολιτική με ενίσχυση στην υγεία, στη παιδεία, στη κοινωνία, θα έφερνε μια διεύρυνση των ισοτήτων και όχι των ανισοτήτων. Θα έφερνε ένα ελάχιστο επίπεδο ποιότητας και αξιών του αναπηρικού κινήματος, μια προσπάθεια αντιμετώπισης της ψυχικής υγείας.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να αναβαθμιστεί, να έχει μια ενιαία εξωτερική πολιτική, αλλά και ενιαίο τραπεζικό σύστημα. Τώρα την πληρώνουν οι ασθενέστερες χώρες όπως η Ελλάδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έβγαλε τη χώρα από το χρέος και αντί αυτό να αξιοποιηθεί από τη ΝΔ, ήρθε η ακρίβεια και η φτώχεια.

Είναι εφικτή η διεκδίκηση των Γερμανικών αποζημιώσεων. Εγώ έμαθα να διεκδικώ. Στέλνω ένα μήνυμα στα νέα παιδιά, που αισθάνονται θυμό, απογοήτευση, που πιστεύουν ότι δεν αξίζει να ψηφίσουν, που θεωρούν ότι είναι παγιδευμένα σε ένα σύστημα. Εγώ από ηλικία δέκα ετών έχασα την όρασή μου, αλλά δεν το έβαλα κάτω. Όταν διεκδικείς, τη ζωή την ορίζεις εσύ.

Δεν υπάρχει αποχή από την κάλπη, όταν η Ε.Ε καθορίζει την καθημερινότητά μας σε μεγάλο βαθμό. Πρέπει όλοι μαζί να δώσουμε τη μάχη. Να ψηφίσει ο κόσμος αυτούς που ότι λένε το εννοούν, αυτούς που το λέει η ψυχή τους και το αναφέρω εγώ αυτό, που διεγράφη δύο φορές στη πολιτική μου καριέρα, γιατί θεώρησα πως έκανα το σωστό, αγνοώντας τα όποια κομματικά συμφέροντα.»