«Μετά το δυστύχημα συσπειρωθήκαμε. Επειδή κατευθείαν αναγνωρίσαμε τον εχθρό. Ότι ο εχθρός είναι πολύ μεγάλος, είναι πολύ δυνατός, είναι διαπλεκόμενος. Έχει παντού τα πλοκάμια της διαπλοκής. Επομένως, εμείς τι είχαμε; Το μόνο που είχαμε και έχουμε είναι ο ένας τον άλλον. Η πρώτη κίνηση ήταν να ενωθούμε.

Αυτά που λέω και κάνω, θα ήταν πάρα πολύ ωραίο να τα βλέπαμε από πολιτικούς να γίνονται. Αλλά δεν το βλέπουμε. Και αυτό είναι το κρίμα. Δεν είναι στις βλέψεις μου να γίνω πολιτικός. Στόχος μου είναι να αποδοθεί δικαιοσύνη και να τιμωρηθούν οι ένοχοι. Το ότι μέσα σε αυτή την προσπάθεια βγαίνουν όλα τα στραβά της κοινωνίας μας, τα οποία επίσης τα καταδικάζουμε και μιλάμε για αυτά, είναι προφανές και αναμενόμενο, διότι στην τελική η διαφθορά σκότωσε τα παιδιά μας, εκείνο το τρένο. Και από τη διαφθορά κινδυνεύουμε να πεθάνουμε. Και αυτό έχει συμβεί και σε άλλα κρατικά εγκλήματα.

Όχι μόνο με τα Τέμπη, έχουν μαζευτεί πάρα πολλά. Κρατικό έγκλημα είναι ακόμα και η ακρίβεια. Δηλαδή, ένας άνθρωπος ο οποίος πηγαίνει στο σούπερ μάρκετ και βλέπει ότι δεν μπορεί να ψωνίσει αυτά που χρειάζεται για την οικογένειά του, είναι αντιμέτωπος με ένα έγκλημα που γίνεται από την πλευρά της πολιτείας εναντίον του.

Δεν επιδίωξα καθόλου τη δημοσιότητα. Ήμουν πολύ χαμηλών τόνων άνθρωπος από επιλογή. Μου αρέσει αυτό περισσότερο. Αλλά όταν σου συμβαίνει κάτι τέτοιο και βλέπεις ότι απέναντί σου έχεις τη δικαιοσύνη, αντιδράς. Πάρα πολλές φορές αισθάνθηκα ότι την είχα απέναντι κι όχι αρωγό στην προσπάθεια αποκάλυψης της αλήθειας. Δεν είχα τι άλλο να κάνω. Έπρεπε να βγω, να μιλάω, να ενημερώνω για αυτά που γίνονται και δούλεψε τελικά αυτό, ώστε να θυμώσει ο κόσμος με αυτά που γίνονται. Γιατί πρέπει να θυμώσει. Ζούμε σε μια περίοδο που δεν γίνεται τίποτα δυστυχώς, και τα ξεχνάμε. Τη μία μέρα είναι πρώτο θέμα τα Τέμπη, μετά πάει δέκατο πέμπτο θέμα και ξεχνιέται.

Έτσι μέχρι τώρα δούλευε το σύστημα, έτσι το βόλευε και μέναμε αδρανείς, απαθείς, γιατί μας είχαν πει ότι δεν θα γίνει τίποτα. Λάθος, όλα γίνονται. Νόμοι υπάρχουν και πολύ καλοί. Και καλοί νομικοί υπάρχουν. Και εξαιρετικοί δικαστές υπάρχουν. Υπάρχουν όμως και οι υπόλοιποι.

Δυστυχώς οι άνθρωποι που συναντούμε εμείς μέχρι τώρα είναι μιας, ας μου επιτραπεί να πω, μιας κλίκας, μιας οργάνωσης. Υπάρχει μία οργάνωση στο δικαστικό της Λάρισας οι οποίοι συνεργάζονται, αλληλοκαλύπτονται, με αποτέλεσμα εμείς όσο δίκιο και να έχουμε να μην μπορούμε να το βρούμε.

Και όλα βέβαια ξεκινάνε από αυτό που ανέφερα και στην ομιλία μου. Από την εμπλοκή και την οδηγία του Πρωθυπουργού. Με την επιστολή προς τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, υπεύθυνος για την υπόθεσή μας, να αλλάξει τον τυχαίο ανακριτή που έτυχε να είναι σε υπηρεσία εκείνο το βράδυ, σε έναν άνθρωπο ο οποίος ήταν ελεγχόμενος προφανώς. Μπορούσαν να τον χειριστούν. Δεν με ενδιαφέρει τι επίθετο θα δώσω για να χαρακτηρίσω αυτόν τον ανακριτή. Ο οποίος έθαψε στην κυριολεξία ότι τυχόν στοιχείο τους είχε ξεφύγει και υπήρχε και το ανακαλύψαμε. Τα έχει θάψει όλα. Αυτό βέβαια είναι μια τακτική που τη βλέπουμε σε πάρα πολλά πράγματα.

Όλα τα κόμματα έχουν ευθύνη. Κανένας δεν αποφάσισε να λύσει τα πράγματα και να σεβαστεί τον πολίτη, να κάνει αυτό που πρέπει. Πρέπει να σεβόμαστε τα πάντα αλλά δεν μας σέβονται. Ο σεβασμός είναι ανταποδοτικός.

Η ουσία είναι στο αν διέπραξε αυτό το αδίκημα ή όχι ο Πρωθυπουργός και αν έχει συγκεντρώσει πάνω του και τις δύο εξουσίες. Αυτή είναι η ουσία που θα πρέπει να μας καίει όλους. Η πρότασή μου θα πρέπει να στηριχθεί από όλους. Αυτό έπρεπε να έχει εντοπιστεί από τους Βουλευτές. Δεν είμαι εγώ ως πολίτη στη θέση να εντοπίσω αυτή την παράβαση που έκανε ο Πρωθυπουργός και για την οποία μάλιστα βγήκε η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων και τοποθετήθηκε πολύ αυστηρά.

Αυτό πρέπει να το έχουν εντοπίσει και να έχουν ζητήσει τον λόγο οι ίδιοι Βουλευτές γιατί για αυτόν τον λόγο είναι εκεί. Τώρα όμως έγινε από τους πολίτες. Δεν οφείλουν τουλάχιστον να το στηρίξουν με εντιμότητα και γενναιότητα;

Μας ενδιαφέρει από ποια παράταξη θα γίνει η στήριξη απέναντι σε καταπάτηση βασικών νόμων του Συντάγματος; Ξέρετε υπάρχει μία αλυσίδα κάλυψης. Έγινε η δίκη για το Μάτι τώρα, αθωώθηκαν όλοι, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μίλησε καθόλου. Και μου κάνει εντύπωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ας πούμε φέρνω ένα παράδειγμα, αντιδρά και λέει «ναι» στην πρόταση της Καρυστιανού, αλλά την στηρίζουν και ακροδεξιοί.

Πιστεύω ότι ακόμα ακόμα και μέλη από το κυβερνών κόμμα μπορεί να στηρίξουν την πρόταση, γιατί ξέρετε, δεν είναι όλοι το ίδιο. Υπάρχουν και άνθρωποι οι οποίοι ζορίζονται με αυτή η κατάσταση που βλέπουν και πιστεύω ότι θα στηρίξουν και θα σεβαστούν τους πολίτες, γιατί έχει γίνει πλέον κατανοητό σε όλους ότι για αυτό το συγκεκριμένο θέμα πρέπει να γίνει μια αρχή.

Θέλουμε να αποδοθεί δικαιοσύνη, έχουμε μαζέψει και ένα εκατομμύριο τριακόσιες χιλιάδες υπογραφές που λένε «όχι ασυλία» και θέλουμε να δούμε τους εμπλεκόμενους πολιτικούς μπροστά σε φυσικό δικαστή. Βγήκαμε 3 εκατομμύρια στους δρόμους. Η μη στήριξή μας είναι έλλειψη σεβασμού στα θέλω της κοινωνίας, δεν έχουμε καταδικάσει κανέναν, ζητάμε έρευνα. Από πότε η έρευνα είναι κακό πράγμα; δεν θα πρέπει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός να μας αποδείξει ότι δεν έχει παρέμβει στη δικαιοσύνη;

Θα έπρεπε να βγει και να πει ότι υπάρχει αυτή η αίσθηση στην κοινωνία προς εμέ, θα βγω να καθαρίσω το όνομά μου, θα βγω να αποδείξω ότι δεν έχει γίνει αυτό για το οποίο με κατηγορούν, αλλά που να τολμήσει;  Βέβαια αυτό είναι κάτι που κανένας πολιτικός δεν το έχει κάνει. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί υπάρχει αυτή η δειλία εκ μέρους των πολιτικών αρχηγών.

Δεν μιλάω για τους Βουλευτές, γιατί ακόμα κι αν θα ήθελαν να έρθουν να υπογράψουν ξέρουν ότι δεν μπορούν αν ο αρχηγός πει όχι. Μας ενδιαφέρει η εντιμότητα δεν μας ενδιαφέρει από ποιο κόμμα είσαι. Έβλεπες το βράδυ με το Μάτι που ήταν όλοι μαζί εκεί πέρα και ο πρωθυπουργός και είπαν όλα καλά δεν υπάρχει κανένας νεκρός και ήξεραν ότι υπάρχει νεκρός. Έτσι χάσανε, ο κόσμος λειτουργεί συναισθηματικά, καταλαβαίνει την κοροϊδία.

Δεν νομίζω ότι ο Έλληνας ψάχνει για ηγέτη. Η καθημερινότητα μάλλον είναι τόσο δύσκολη με τόσα προβλήματα, που είναι πολύ δύσκολο να βρεις το χρόνο και τη διάθεση να ασχοληθείς. Αν ψάχναμε για ηγέτη δεν θα πηγαίνουμε τη μία μέρα από εδώ και την άλλη μέρα από εκεί. Υπάρχει μια αναζήτηση στήριξης, μην χάσω το σπίτι μου, τη δουλειά μου, να έχω να φάει το παιδί μου, κάπου να το διορίσω.

Ο κ. Μητσοτάκης δεν σκέφτεται ότι ο πρώτος που πρέπει να αξιολογηθεί είναι ο ίδιος και τα Υπουργεία του; Δηλαδή εκείνος είναι ευχαριστημένος από όλα αυτά που συμβαίνουν στη ζωή μας; Θεωρεί ότι πηγαίνουμε όλοι τόσο καλά σε όλα; Δεν μπορώ να μπω στο μυαλό του Μητσοτάκη και του κάθε Μητσοτάκη αλλά ζουν όλοι σε έναν άλλο κόσμο.

Σιγά σιγά πουλιέται η Ελλάδα, έτσι κι αλλιώς την πουλάμε εμείς οι ίδιοι. Το ίδιο είναι και εδώ στη Ζάκυνθο, πουλάμε σε Γερμανούς από εδώ από εκεί, άρα δεν θα κατηγορήσω εγώ τον Μητσοτάκη γιατί τα ορεινά έχουν ενδεχομένως πουληθεί στον Άραβα και δεν μας το έχουν πει ακόμα.

Έχω έρθει σε επικοινωνία με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο μια με δύο φορές. Στη συζήτησή μας ήταν υποστηρικτικός. Ίσως θα μπορούσαν να γίνουν κάποια πράγματα περισσότερο, ίσως όχι, δεν το γνωρίζω. Η αλήθεια είναι ότι επειδή η προσοχή μου είναι τόσο πολύ στραμμένη στα νομικά, δεν το έχω σκεφτεί. Αλλά με τη βοήθεια του Θεού έχουμε μαζευτεί πάρα πολλοί πολίτες. Έχουμε δηλαδή οργανωθεί σε μια κοινωνική αντιπολίτευση η οποία είναι πάρα πολύ δυνατή.

Στο δικό μου το μυαλό, η Εκκλησία θα πρέπει να είναι δίπλα στον κάθε άνθρωπο. Έτσι κι αλλιώς. Αλλά εδώ μιλάμε για ένα τραγικό γεγονός. Προσωπικά ακολούθησα μόνο το ένστικτό μου, τη δύναμη που προήλθε από τον πολύ έντονο πόνο. Άρα όσο πιο έντονο πόνο έχω, τόσο πιο πολύ μεγάλη δύναμη μου βγαίνει τελικά. Δεν έχω να χάσω τίποτα. Έχω χάσει ό,τι πολυτιμότερο. Έχω περάσει μέσα από τον χειρότερο φόβο που έχει ο κάθε γονιός. Τον έχω βιώσει όλον από την αρχή μέχρι το τέλος. Διαπέρασα από μέσα του. Άρα δεν φοβάμαι τίποτα.

Και έχω μόνο να ελπίζω ότι μπορώ να πετύχω πράγματα. Γιατί και από μέσα μου πιστεύω ότι όταν διεκδικείς και έχεις το δίκιο με το μέρος σου μόνο να πετύχεις μπορείς. Χρειάζεται μια επανάσταση κατά της διαφθοράς και πάρα πολλοί άνθρωποι. Μια επανάσταση ειρηνική. Χωρίς συστήματα, χωρίς τίποτα. Είμαστε πολιτισμένοι. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να κάνεις μια επανάσταση για την δικαιοσύνη.

Η ελπίδα είναι κινητήριος δύναμη της ζωής. Δείτε τι πολύ ωραία πρωτοβουλία έχει γίνει εδώ στη Ζάκυνθο. Και πρέπει να πω ότι έχει γίνει σχεδόν σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος. Έχουν οργανωθεί πολίτες απλοί. Οι οποίοι μας στηρίζουν αλλά και είναι εναντίον της διαφθοράς και της διαπλοκής. Γιατί καταλαβαίνουν ότι έτσι προσφέρουν το καλύτερο και για τα παιδιά τους.

Και λέω, πώς μας αυτοί είχαν τόσο πολλοί άνθρωποι. Ξέρετε, την ίδια ακριβώς περιγραφή την έχω ακούσει από πάρα πολλούς, από όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Όλοι μιλάνε με τον ίδιο θαυμασμό και ακριβώς μου λένε το ίδιο πράγμα.

Έτσι όπως κατεβήκαμε εμείς υπερκομματικά για το σωστό και το δίκαιο, δεν μπορεί να λειτουργήσει για μία φορά και η Βουλή και να κάνει δεκτό το έτοιμά μας για έρευνα; Δεν ζητάτε το κεφάλι του Καραμανλή, του Σπίρτζη ή του καθενός. Ζητάμε την έρευνα και μάλιστα ζητάμε και μία έμπρακτη έκφραση του άρθρου 86 που δίνει ασυλία στους Υπουργούς.

Υπάρχει και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Δημιουργήθηκε προκειμένου να μην αναλώνεται ο Υπουργός σε μηνήσεις που του γίνονται για διάφορα απλά και άσχετα πράγματα. Αυτή όμως η προστασία για αυτό το γεγονός το οποίο ουσιαστικά θα ανάγκασε τον Υπουργό αντί να ασχολείται με τα σοβαρά θέματα να ασχολείται με μικρότερης σημασίας θέματα, έχει απλώσει και το έχει πάρει ο Υπουργός και το έχει κάνει μια τεράστια ομπρέλα προστασίας κάτω από την οποία κρύβεται και μπορεί να κάνει ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Αυτό λοιπόν είναι ένα πρόβλημα που υπάρχει από χρόνια βέβαια.

Πολλές φορές οι πολίτες έχουν βγει και έχουν μιλήσει κατά του άρθρου 86 και εν πάση περίπτωση έχουν ζητήσει να βρεθεί ένας τρόπος να μην μπορεί να χρησιμοποιηθεί και με αυτόν τον απαράδεκτο τρόπο εκμετάλλευσης από τους Υπουργούς. Ελπίζω πραγματικά ότι το άρθρο 86 δεν θα μείνει για πολύ καιρό ακόμα. Δεν θα είναι στην επικαιρότητα. Κάποια στιγμή πραγματικά θα αλλάξει.

Τι λέει το άρθρο 86; Ότι όταν κάποιος ένας ανακριτής σκοντάψει σε όνομα υπουργού το στέλνει στη Βουλή για να κάνει τον έλεγχο. Αυτό που ζητάμε εμείς. Τι γίνεται όμως επί της ουσίας; Ας δούμε την εξεταστική παρωδία που έγινε. Ας δούμε και την προανακριτική παρωδία που έγινε. Εμείς δεν είδαμε καμία έρευνα. Ούτε στην πρώτη περίπτωση, στην οποία είπαν ότι δεν υπάρχει λόγος ο κ. Καραμαλής και όλοι οι υπόλοιποι να προχωρήσουν στην προανακριτική και έρχεται και η προανακριτική Τριαντόπουλου στην οποία θα πήγαιναν μάρτυρες. Εξαφανίστηκε όλο αυτό το γεγονός.

Μα για πόσο χαζούς μας έχουν; Όταν το βλέπουμε κάθε μέρα και ο άσχετος το έβλεπε αυτό στην τηλεόραση. Ακόμα και στα κανάλια που είναι υπέρ της κυβέρνησης. Δεν μπορείς να υποτιμάς συνεχώς τη νοημοσύνη του πολίτη.

Περιμένουμε λοιπόν να γίνουν προτάσεις. Και βλέπουμε τις προτάσεις. Και είναι όλες κολοβές, λειψές. Και καθόμαστε και λέμε ότι θα κατεβάσουμε ως Σύλλογος μια πρόταση. Γιατί ο Σύλλογος έχει τη νομική ομάδα που γνωρίζει από την πρώτη μέρα μέχρι και χθες τι έχει συμβεί στη δικογραφία. Τα γνωρίζει όλα. Και καταθέτει λοιπόν την πρότασή του για όλους τους εμπλεκόμενους, ξεκινώντας από την κεφαλή, τον εμπλεκόμενο κ. Μητσοτάκη γιατί δυστυχώς εκείνος έστειλε την επιστολή. Δεν τον έβαλε κάποιος άλλος. Ήταν δική του απόφαση.

Εμείς τηρούμε το άρθρο 86, το θέμα είναι αν θα αποφασίσουν να το τηρήσουν και οι Βουλευτές. Ή τελικά θα μας αποδείξουν για πολλοστή φορά ότι το χρησιμοποιούν σαν ομπρέλα προστασίας. Δεν θα κρυφτώ πίσω από το δάχτυλό μου να σας πω ότι θεωρώ ότι υπάρχουν συνεργασίες. Δεν θα κρυφτώ να σας πω ότι υπάρχουν κόμματα που δεν είναι στον χώρο της Νέας Δημοκρατίας αλλά στηρίζουν Νέα Δημοκρατία. Υπάρχουν κόμματα τα οποία λειτουργούν ως δεκανίκια. Δηλαδή αν νομίζουν ότι επειδή βγαίνουν και δηλώνουν τα αντίθετα, αλλά πράττουν τα ακριβώς αντίθετα, ότι εμείς δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε, να το εντοπίσουμε, κάνουν λάθος.

Τα μάτια μας άνοιξαν. Και θεωρώ ότι μία από τις επιτυχίες που έχουμε όλοι μας είναι ότι αφυπνιστήκαμε. Έχουν γίνει δορυφορικά κόμματα γύρω από την κυβέρνηση. Έχουμε δει πολλές συνεργασίες. Δεν θα είναι η πρώτη φορά και θα ξαναγίνει απ’ ό,τι φαίνεται. Αλλά δεν μπορείς να πουλάς ουσιαστικά την ηθική σου, τις αξίες σου, τα πιστεύω σου, την ιδεολογία σου.

Γιατί ως αντιπολίτευση έχεις έναν άλλο ρόλο. Δεν πιστεύω ότι έχουν ηθική αντίληψη όλοι αυτοί. Έχουμε δει πώς αλλάζουν τα κόμματα. Την μία μέρα βρίζεις το κόμμα που δεν θέλεις και την άλλη μέρα πηγαίνεις εκεί που δεν ήθελες και το υπερασπίζεσαι. Αυτοί είναι άνθρωποι χωρίς ιδεολογία.

Έχω μιλήσει με πολιτικούς οι οποίοι είναι σωστοί. Και οι οποίοι θέλουν να κάνουν πράγματα. Δεν τους αφήνουν αλλά είναι καθαροί. Υπάρχουν πολλοί, και στη Νέα Δημοκρατία, σε όλα τα κόμματα. Αλλά είναι η μειοψηφία. Συνήθως είναι αυτοί που φεύγουν κάποια στιγμή. Που εγκαταλείπουν. Γιατί δεν μπορούν. Πολύ ανεξάρτητοι μας δηλώσαν ότι θα στηρίξουν την πρότασή μας.

Οπότε περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει ακριβώς. Αλλά μακάρι όλοι να αρχίσουν να σκέφτονται λίγο έξω από τα κουτάκια τα κομματικά, να απλώσουν λίγο τη σκέψη τους και να σταθούν με το σωστό και το δίκαιο, γιατί τώρα κρίνονται όλοι. Ο κάθε ένας Βουλευτής. Από το χωριό του, από το μέρος του, από τους ψηφοφόρους του, ατομικά θα κριθεί. Και ξέρετε τι γίνεται. Αν πάει στο χωριό του λέει άλλα. Και βλέπεις το ανθρώπινο πρόσωπο εκεί πέρα και λες, στη Βουλή γιατί δεν το κάνει αυτό; Γιατί στο χωριό ντρέπεται. Ενώ στη Βουλή δεν ντρέπεται. Εκεί είναι το θέμα.

Μέσα στη Βουλή αλλάζει ο πολιτικός. Όταν πηγαίνει στο χωριό του είναι άλλος άνθρωπος.

Μακάρι να μην ξανασυμβούν άλλα Τέμπη. Άλλη κακοποίηση, άλλες κρατικές δολοφονίες. Θέλουμε να δούμε ένα διαφορετικό πρόσωπο στην κοινωνία, στην οποία το γενικό καλό και ο σεβασμός προς τον πολίτη θα είναι τα πρωτεύοντα. Δεν θέλουμε άλλη Μάντρα. Δεν θέλουμε άλλο Μάτι.

Τι έχει γίνει τελικώς; Τίποτα. Κουκουλώνονται. Ξεχνιόνται. Η Θεσσαλία είναι μία τραγική υπόθεση με πάρα πολλούς νεκρούς. Εμένα μου κάνει εντύπωση ότι μπαίνω στο πούλμαν από τη Ζάκυνθο ή από την Αθήνα να έρθω εδώ στο νησί και η μισοί είναι ξένοι. Δεν θέλω να πω τη λέξη με μετανάστες ή λαθρομετανάστες. Δεν είναι περίεργο ότι σε ένα τρένο δεν υπήρχε ούτε ένας; Υπάρχουν πάρα πολλές μαρτυρίες για το ακριβώς αντίθετο. Ή σε μία πλημμύρα στη Θεσσαλία που ξέρουμε πολύ καλά ποιοι δούλευαν. Ούτε ένας.

Δεν κατηγορώ κανέναν ειλικρινά. Απλώς είναι μία σκέψη που την έχω μοιραστεί με πάρα πολύ κόσμο. Όλοι έχουμε την ίδια απορία. Όλοι αυτοί οι χιλιάδες μετανάστες που δουλεύουν, πού ήταν εκείνη την ημέρα; Είχαν πάει στην πατρίδα τους για το Ραμαζάνι; Εκεί ήταν και δυστυχώς χάθηκαν. Και μία απλή βόλτα και συζήτηση με τους ντόπιους θα έβγαζε στο φως όλη την αλήθεια.

Έχω κάνει συζήτηση με ένα φίλο δημοσιογράφο από τη Λάρισα και μου έλεγε πώς οι άνθρωποι δούλευαν στα κτήματα του. Του λέω «γιατί δεν το λες»; «Είσαι καλά»; Πώς να το πω; Αυτή ήταν η απάντησή του. Αυτοί δεν ξαναγύρισαν ποτέ. Δεν είναι σίγουρο ότι πέθαναν οι άνθρωποι. Ενδεχομένως να τρόμαξαν και έφυγαν. Είναι μια υπόθεση που δεν μπορεί να μην την κάνεις. Αν μη τι άλλο έπρεπε να γίνει μία έρευνα.

Όταν θες να βρεις την αλήθεια κάνεις έρευνα, δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Η αλήθεια θα μας σώσει. Αυτό είναι νόμος.»