«Όσο εξαιρετικά σπάνιο είναι να πέσει ένας μετεωρίτης στη Ζάκυνθο, το ίδιο σπάνιο ήταν ότι ναυάγησε ένα καράβι στο νησί και δεν συνετρίβη στα βράχια, αλλά έκατσε στο μέσον ενός κολπίσκου, όπως συνέβη με τον “Παναγιώτη” στο Ναυάγιο. Αυτό το πλοίο φωτογραφήθηκε, έγινε αφίσα και διάσημο σε όλον τον κόσμο. Έγινε ένα τοπόσημο για τη Ζάκυνθο και ο λόγος που επισκέπτονται το νησί άνθρωποι από κάθε γωνιά του πλανήτη. Έρχονται με όνειρο να επισκεφθούν το Ναυάγιο.

Ασφαλώς και η Ζάκυνθος δεν είναι μόνο το Ναυάγιο, έχει τον πολιτισμό της, την πλούσια παράδοσή της, αλλά έχει ένα τοπόσημο, όπως έχει το Παρίσι τον Πύργο του Άιφελ, ή η Νέα Υόρκη το Άγαλμα της Ελευθερίας, τοπόσημα που επισκέπτονται πάρα πολλοί άνθρωποι. Εμείς οι άνθρωποι του πολιτισμού καλούμαστε να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες συνθήκες για να γίνεται η επισκεψιμότητα του Ναυαγίου με όρους πολιτισμού.

Έρχεται το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το καλύτερο της χώρας και ένα από τα πιο διάσημα ιδρύματα στον κόσμο και εκπονεί μια μελέτη την οποία θεωρώ πάρα πολύ καλή, πολύεπίπεδη και ολοκληρωμένη. Έναν οδικό χάρτη θα έλεγα για το πως πρέπει να κινηθούμε. Τώρα έχουμε ένα στοίχημα μπροστά μας, στο να ακολουθήσουμε αυτόν τον οδικό χάρτη του ΕΜΠ, αλλά και να τον εμπλουτίσουμε.

Το όλο σχέδιο χωρίζεται σε διάφορες φάσεις αλλά η πρώτη και πιο σημαντική είναι η διάσωση του πλοίου, που από ένα τσιγαράδικο που ξέραμε ότι ήταν, φτάσαμε στο σημείο να μάθουμε την ιστορία του πλοίου από τότε που δημιουργήθηκε, μια πλούσια ιστορία. Αυτό δημιουργεί και έναν μύθο γύρω από αυτό το τοπόσημο.

Παράλληλα με τη συντήρηση του Παναγιώτη και του αναχώματος στην ακτή για να μην διαβρώνεται από τα κύματα, θα πρέπει να δημιουργηθούν συντονιστικές ομάδες και για άλλα ζητήματα, με κυρίαρχο το να στηθεί ένας φορέας διαχείρισης που θα έχει να κάνει με την όλη οικονομική δραστηριότητα εκεί. Γιατί είναι κακό να μπει ένα εισιτήριο; Διανοήθηκε κάποιος να πάει στον Πύργο του Άιφελ ή στους καταρράκτες του Νιαγάρα και να μην πληρώσει; Αυτό πρέπει να γίνει και στο Ναυάγιο, με ένα εισιτήριο ας πούμε των 5 ευρώ, που σημαίνει ότι τα έσοδα σε μια σεζόν θα φτάσουν τα 5 εκατομμύρια ευρώ.

Κάποιοι λένε ότι υπάρχουν και άλλα σοβαρά ζητήματα, όπως η ύδρευση, η αποχέτευση και συμφωνώ, όμως ακριβώς για αυτόν τον λόγο, δεν πρέπει να εκμεταλλευτούμε αυτό το τοπόσημο; Με τα έσοδα που θα προκύπτουν θα μπορούν να γίνονται σημαντικά έργα στο νησί.

Ασφαλώς και πρέπει να δημιουργηθεί ένα μουσείο για την ιστορία του πλοίου, θα πρόσθετα και για τη γεωδυναμική ιστορία της Ζακύνθου, για τη σεισμική της ιστορία, ενώ μπορούμε να προβάλλουμε και τα τοπικά μας προϊόντα. Για αυτό είπα ότι μπορούμε να εμπλουτίσουμε τη μελέτη του ΕΜΠ.

Από εκεί και πέρα, όταν θα είναι έτοιμη και η παραλία, θα πρέπει να μπουν όροι, κανόνες, επιτρεπτός αριθμός επισκεπτών σε κάθε πλοιάριο, στη παραλία όταν αποβιβάζονται σε μια ασφαλή ζώνη, σε μια απόσταση από τον Παναγιώτη, για συγκεκριμένη ώρα και γιατί όχι ακόμα και με ένα αυξημένο εισιτήριο για όποιον αποβιβάζεται στη παραλία.»