«Η Ευρώπη καθυστέρησε πάρα πολύ στην αντιμετώπιση του προσφυγικού ζητήματος, αλλά και η Ελλάδα έχασε πέντε μήνες στο διάστημα των διαπραγματεύσεων της εποχής Βαρουφάκη.
Δεν προχώρησε η κυβέρνηση στην καταγραφή των προσφύγων, όπως όφειλε να κάνει. Έπρεπε να ξεχωρίσουμε τους πρόσφυγες από τους οικονομικούς μετανάστες, οι οποίοι δεν έχουν δικαίωμα ασύλου. Αυτούς θα έπρεπε να επαναπροωθήσουμε στην Τουρκία, απ’ όπου και ήρθαν.

Το κλειδί της όλης λύσης το κρατά η Τουρκία, που δεν δείχνει διατεθειμένη να συνεργαστεί με ειλικρίνεια, παίζοντας το δικό της παιχνίδι.

Είμαστε στο σημείο μηδέν, παίζεται ένα διεθνές παζάρι και κινδυνεύουμε να γίνουμε μια χώρα αποθήκης ψυχών με κλειστά σύνορα γύρω μας.

Η Ευρώπη δίνει τις λύσεις και τα κράτη δημιουργούν τα προβλήματα. Προβληματίζεται ιδιαίτερα η Κομισιόν, από τις ακραίες κυβερνητικές θέσεις που έχουν υπερισχύσει σήμερα σε χώρες όπως η Αυστρία, η Ουγγαρία και η Κροατία.
Υπάρχουν όμως κρατίδια και τοπικές κυβερνήσεις κρατών όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Γαλλία και η Γερμανία, που ζητούν πρόσφυγες για να τους φιλοξενήσουν.

Η Ελλάδα όμως δεν κάνει τίποτα, είμαστε εντελώς απροετοίμαστοι, ενώ η κοινωνία των Εθνών τείνει χείρα βοηθείας.

Δεν μπορεί η Ελληνική κυβέρνηση να συνδυάσει το προσφυγικό ζήτημα με το 3^ο μνημόνιο και το οικονομικό του σκέλος. Είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα και έτσι τα εκλαμβάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Ας καταλάβει επιτέλους η κυβέρνηση, ότι η όποια ελάφρυνση του χρέους περνά από την αξιολόγηση και την κάλυψη των δημοσιονομικών στόχων. Δεν υπάρχει κανένα μαγικό ραβδάκι.

Στο συνέδριο του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, θέσαμε τις βάσεις για πιθανές συνεργασίες με πολιτικές δυνάμεις του ευρύτερου κεντρώου χώρου, που συμφωνούν στην ιδέα των ριζικών μεταρρυθμίσεων και αλλαγών της χώρας. Ο Σταύρος Θεοδωράκης επανεξελέγη πρόεδρος του κινήματος με συντριπτική πλειοψηφία και κρίνω έντιμη την απόφαση του Χάρη Θεοχάρη να αποχωρήσει από κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, από την στιγμή που διαφώνησε με τις αποφάσεις της πλειοψηφίας του συνεδρίου μας.»