«Οι περισσότεροι ανήλικοι είναι σε σχολείο αλλά η παραβατικότητά τους ξεφεύγει από το σχολικό περιβάλλον. Έχουμε συμπλοκές και βία εκτός σχολείων.

Υπάρχει μια άποψη στη κοινωνία, σύμφωνα με την οποία ο 15χρονος ή 16χρονος αντιμετωπίζεται ως ένα ανώριμο και κακόμοιρο παιδί. Δεν είναι έτσι, σύμφωνα με τη νομοθεσία ο 16χρονος μπορεί να ψηφίζει, που σημαίνει ότι η πολιτεία τον θεωρεί ώριμο για να αξιολογήσει και να σχεδιάσει το μέλλον του. Η υπευθυνότητα του ανηλίκου προβλέπεται και νομικά αφού κάθε παιδί ηλικίας άνω των 15 ετών έχει βάση νόμου ποινικές ευθύνες.

Από την άλλη, ο γονιός έχει την ευθύνη της εποπτείας του ανηλίκου βάση νόμου. Οι γονείς έχουν την ευθύνη να είναι δίπλα στα παιδιά τους, όχι να το κάνουν αν το θέλουν. Είναι υποχρεωμένοι να το κάνουν. Να εξηγήσουν στο παιδί ότι η ευθύνη για ότι αρνητικό κάνει θα έχει αντίκτυπο και σε αυτούς.

Θα δώσω ένα παράδειγμα μέσα από τη θητεία μου. Στο σχολείο απαγορεύεται η χρήση κινητών από μαθητές αν και τώρα έχει καταργηθεί αυτό στη πράξη, παρότι ο νόμος ισχύει. Η απαγόρευση ισχύει και για τους καθηγητές μέσα στη τάξη. Μια μέρα ένας καθηγητής, μου έφερε έναν μαθητή επειδή χρησιμοποιούσε το κινητό του στη τάξη. Βάση του σχολικού κανονισμού, σε αυτές τις περιπτώσεις ενημερώνεται ο γονιός, το κινητό το κρατά ο διευθυντής στο γραφείο του και αφού μιλήσει με τον γονέα, του επιστρέφει την επομένη το πρωί. Ενημερώθηκε λοιπόν ο γονέας, και λίγα λεπτά μετά ήρθε στο σχολείο και μου είπε ότι θέλει το κινητό. Του εξήγησα ότι βάση κανονισμών θα το έπαιρνε το επόμενο πρωί. Τότε μου είπε ότι θα τον αναγκάσω να πάρει ένα καινούργιο κινητό τώρα στο παιδί του. Και το ερώτημα είναι, αυτό ήταν το σημαντικότερο για τον γονέα; Να αγοράσει ένα νέο κινητό στο παιδί του ή να του μιλήσει για αυτό που έκανε;

Σύμφωνα με το Σύνταγμα η εκπαίδευση είναι μια «δωρεάν» παροχή της κοινωνίας μας στους νέους ανθρώπους. Η πολιτεία είναι υπεύθυνη για την εκπαίδευση των παιδιών και οι γονείς δια νόμου είναι υποχρεωμένοι να στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο. Δεν είναι στην ευχέρεια του γονέα ο τρόπος εκπαίδευσης του παιδιού.

Στη Ζάκυνθο υπάρχει Ψυχολόγος, μόνιμος υπάλληλος της εκπαίδευσης. Υπάρχει ειδική υποβοήθηση σε ΑμεΑ, δηλαδή ένα παιδί με ανάλογα προβλήματα, έχει έναν καθηγητή δικό του, δίπλα του. Μέσα υπάρχουν, αλλά το θέμα δεν αντιμετωπίζεται με το να έρθουν και άλλοι Ψυχολόγοι.

Ο νόμος 2621 του 1998 προβλέπει τη σύσταση Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων ανά σχολείο. Για να συσταθεί νόμιμα ένας τέτοιος σύλλογος θα πρέπει να έχει ψηφίσει το 1/3 των γονέων του αριθμού των μαθητών του σχολείου. Ένας γονέας ανά μαθητή.
Για να συσταθεί μια Ένωση Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων σε έναν Νομό, θα πρέπει να έχουν ψηφίσει οι Σύλλογοι Γονέων των σχολείων και πάλι με την αναλογία του 1/3 του συνολικού αριθμού των μαθητών του Νομού. Ο Διευθυντής του κάθε σχολείου ξέρει αν ο Σύλλογος Γονέων είναι νόμιμος ή όχι, αλλά πολλές φορές προτιμάει να έχει κάποιον να συνομιλεί από να μην έχει κανέναν. Εδώ και πάλι προκύπτει η ευθύνη των γονιών. Είναι υποχρεωμένοι οι γονείς να μετέχουν σε αυτούς τους Συλλόγους και να ψηφίζουν.»