«Διαφωνώ κάθετα με το κλείσιμο οποιουδήποτε καταστήματος, όποιο και αν είναι, αυτή την περίοδο της πανδημίας, την εποχή του κορωνοιού. Αυτοί που τέτοια εποχή δρομολογούν τέτοιες διαδικασίες, ζουν σε άλλον πλανήτη. Η Ελλάδα και οι Έλληνες είναι σε κατάσταση πτώχευσης. Την ώρα που η κυβέρνηση είναι δίπλα στον κόσμο, δίπλα στις πληττόμενες επιχειρήσεις, ο Δήμος στον αντίποδα με μια πρωτοφανή αντίληψη, παγκόσμιας θα έλεγα πρωτοτυπίας, θέλει να κλείσει, ήδη κλειστές επιχειρήσεις. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι αύριο συνέρχεται η Επιτροπή Ποιότητας Ζωής του Δήμου, με αντικείμενο το κλείσιμο επιχειρήσεων. Αυτό αποτελεί εμπαιγμό.

Υπάρχουν κάποιοι ψευτο κουλτουριάρηδες, ψευτο διανοούμενοι, που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τον πολιτισμό, το Πνευματικό Κέντρο και τη Δημόσια Βιβλιοθήκη, όταν στην Παναγούλα υπάρχει ένα κτήριο, το μέγαρο Σταύρου Νιάρχου, δωρεά του Νιάρχου, στο οποίο υπάρχει η βιβλιοθήκη του Μουσείου Σολομού, δίπλα σε μαθητικά συγκροτήματα, η οποία είναι κλειστή από χρόνια και κανείς δεν ασχολείται με το ζήτημα αυτό, και το μουσείο Σολομού δοκιμάζεται οικονομικά και στηρίζεται μόνο στη προσφορά της οικογένειας Δεμέτη.

Αντί να προσπαθούν κάποιοι να λειτουργήσει αυτό το μέγαρο, ή να ανοίξουν την άνω πτέρυγα του Μεταβυζαντινού Μουσείου, στις αποθήκες του οποίου υπάρχουν αρχαία αντικείμενα μικηναικής εποχής και όχι μόνον, της ιστορίας της Ζακύνθου, που δεν έχει δει ποτέ κανένας Ζακυνθινός, ή να βοηθήσουν στην εύρυθμη λειτουργία του Μουσείου Σολωμού, ο Δήμος Ζακύνθου και η Επιτροπή Ποιότητας Ζωής, ασχολείται με το να κλείσει ήδη κλειστές επιχειρήσεις.

Το θέμα δεν είναι να έχουμε ένα Πνευματικό Κέντρο με μια Πλατεία Σολωμού κλειστή. Δεν θέλουμε μια Πλατεία κλειστή, αλλά μια Πλατεία με ζωή, με μητέρες, με παιδιά και με νεαρούς να φλερτάρουν. Εάν η λεωφόρος Λομβάρδου είναι η κεντρική αρτηρία της Ζακύνθου η πλατεία σολομού είναι η καρδιά της.
Είναι μια ιστορική Πλατεία, στην οποία εκεί εγκαταστάθηκε το 1902 ο αδριάντας του Σολωμού επί εποχής του μεγάλου Δημάρχου των έργων Αντωνίου Μακρή. Ένας τέτοιος Δήμαρχος θα πρέπει να υπάρχει στη Ζάκυνθο, ένας Δήμαρχος όχι των εμμονών, ένας δήμαρχος που θα αγαπά την πατρίδα του, αλλά για να την αγαπήσει θα πρέπει πρώτα να την γνωρίσει.

Αυτή η πρόσκληση για σύγκλιση της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής είναι απαράδεκτη. Διότι ενώ αναφέρεται σε ανάκληση συγκεκριμένης άδειας καταστήματος, σε άλλη περίπτωση αναφέρεται σε νόμιμη λειτουργίας καταστήματος και στην περίπτωση του ΣΤΙΓΜΑ μόνο στη λειτουργία του καταστήματος.

Τι σημαίνει το περί λειτουργίας του καταστήματος; τι είδους θέμα είναι αυτό προς συζήτηση; Γιατί εδώ έχει παραλειφθεί το περί ανάκλησης άδειας λειτουργίας; Τι ακριβώς θα συζητηθεί εκεί; Κάνω μια αυστηρώς νομική προσέγγιση στο όλο θέμα. Κάνω χρήση της νομικής λογικής σε σχέση και με τα άλλα θέματα που θα συζητηθούν. Ευάλωτη, αν όχι άκυρη η πρόσκληση από νομικής άποψης. Δεν προβλέπεται από καμιά διάταξη του νόμου για την τοπική αυτοδιοίκηση ότι η Επιτροπή Ποιότητας Ζωής μπορεί να παραπέμψει μια απόφασή της στο Δημοτικό Συμβούλιο προς έγκριση, μπορεί μόνο να παραπέμψει ένα θέμα λόγω της σοβαρότητας του στο δημοτικό συμβούλιο, χωρίς όμως να έχει πάρει η ίδια απόφαση.

Ο εκμισθωτής εν προκειμένω είναι ο ίδιος ο Δήμος στο κατάστημα που γίνεται η αναφορά για την άδεια λειτουργίας του. Εδώ έχουμε σύγχυση ρόλων μεταξύ του Δήμου που ελέγχει τις άδειες λειτουργίας και του Δήμου που ο ίδιος είναι εκμισθωτής του χώρου. Αυτό είναι το πιο σοβαρό από όλα.
Πολλά από τα ζητήματα που ο Δήμαρχος επισημαίνει για το κατάστημά «Φώσκολος», αφορούν την ερμηνεία της σύμβασης μίσθωσης και αρμόδια για αυτά είναι μόνο τα πολιτικά δικαστήρια.
Αντί να ασχολείται ο Δήμος με άλλα πιο σοβαρά ζητήματα, όπως για παράδειγμα το πως θα του παραχωρηθεί το κτήριο του Ξενία επιφανείας 750τμ που σήμερα ανήκει στον ΕΟΤ, ασχολείται με άκυρα και θλιβερά ζητήματα.

Στη Ζάκυνθο, στο νησί του φωτός, δεν ταιριάζουν υπόγειες διαδρομές.»

Ακούστε την συνέντευξη:

Ακούστε ολόκληρη την εκπομπή: