«Τα νούμερα δείχνουν ότι πάμε καλά, δηλαδή ότι στη Ζάκυνθο έχουμε αύξηση στις αφίξεις κατά τους μήνες Μάιο και Ιούνιο σε ποσοστό 10%, ενώ δεν έχουν πέσει οι διανυκτερεύσεις. Σε ότι αφορά όμως την αγοραστική δύναμη του πελάτη, αυτή έχει μειωθεί. Υπάρχει εξήγηση, για παράδειγμα στην Αγγλία, το στεγαστικό επιτόκιο έχει φτάσει το 6%. Παράλληλα υπάρχει στη Ζάκυνθο μια υπέρ προσφορά υπηρεσιών, με αποτέλεσμα να μην είμαστε ικανοποιημένοι από τα χρήματα που μένουν στη τσέπη μας.

Το θέμα είναι να επιλέξουμε τι είδους τουρισμό θέλουμε στο νησί, τι θέλουμε επιτέλους να κάνουμε, τι υποδομές πρέπει να έχουμε. Είμαστε ένα τουριστικό νησί και εξαρτόμαστε από τον μαζικό τουρισμό.

Για να πάρει ένα νέο ξενοδοχείο μια άδεια λειτουργίας, ελέγχεται από όλες τις υπηρεσίες και αν την λάβει η πολιτεία οφείλει να του παρέχει αυτά που πρέπει για να μπορέσει να λειτουργήσει.

Μέσα στο ξενοδοχείο δεν υπάρχει πρόβλημα, οι επισκέπτες περνάνε μια χαρά, τα προβλήματα ξεκινούν όταν βγουν έξω από το ξενοδοχείο. Όλοι οι επισκέπτες σχολιάζουν αρνητικά την ύπαρξη των σκουπιδιών, το κυκλοφοριακό πρόβλημα και άλλα.

Αυτή την περίοδο έχουμε μια έκρηξη αφίξεων κρουαζιερόπλοιων στο νησί, έρχεται πολύς κόσμος, αλλά βλέπει την κατάσταση που επικρατεί.

Συνεχώς δημιουργούνται προβλήματα. Είναι κλειστό το Ναυάγιο και το γραφείο μας δεν διοργανώνει εκδρομές για θέαση από το πλάτωμα ενώ παράλληλα έχουν μειωθεί στο μισό και οι θαλάσσιες εκδρομές γιατί οι τουρίστες δεν μπορούν να κολυμπήσουν. Δεν έφτανε αυτό. Σήμερα αποφάσισε ο Δήμαρχος να κλείσει και το πάρκινγκ στη Μπόχαλη. Πήγε το πρωί ένα λεωφορείο με επισκέπτες στη Μπόχαλη και αναγκαστικά έφυγε. Αυτά τα βλέπουν οι επισκέπτες και τα σχολιάζουν αρνητικά.

Παρόλα αυτά, θεωρώ ότι φέτος οι αφίξεις θα κλείσουν με ένα θετικό πρόσημο, ενώ για του χρόνου θα έχουμε μια σταθερότητα. Αεροπορικές θέσεις για έναν μεμονωμένο πελάτη υπάρχουν, απλά είναι πιο ακριβές.

Έχουν μπει πολλοί στον τομέα του τουριστικού κλάδου, κάποιοι έχουν φτιάξει μια βίλα και νομίζουν ότι θα θησαυρίσουν, κάτι που δεν ισχύει. Εγώ δραστηριοποιούμε στον τουρισμό επί 43 χρόνια και δεν έχω θησαυρίσει. Από μια επένδυση διακοσίων χιλιάδων ευρώ για την κατασκευή μιας μέτριας βίλας σε μια μέτρια τοποθεσία της Ζακύνθου, ο επιχειρηματίας μπορεί να ελπίζει σε έναν τζίρο της τάξεως περίπου των 15 χιλιάδων ευρώ. Αυτή είναι η πραγματικότητα και καλό είναι όποιος το επιχειρεί να μην ακούει μόνο ότι τον ευχαριστεί.

Καλύτερα εμείς εδώ στη Ζάκυνθο να ασχολούμαστε με τα σκουπίδια και τα ποντίκια στους δρόμους, παρά με τον σερβιτόρο στη Ρόδο.»