«Το τελευταίο χρονικό διάστημα παρακολουθώ εντυπωσιασμένος την ένταση των συζητήσεων και των διεργασιών που γίνονται σχετικά με την ίδρυση του φορέα διαχείρισης του Ναυαγίου. Θα ήμουν όμως ιδιαίτερα ευτυχής, αν όλες αυτές οι συζητήσεις και διεργασίες γίνονταν τα προηγούμενα χρόνια, όλες αυτές τις δεκαετίες, στις οποίες ουδείς πραγματικά ενδιαφέρθηκε για την προστασία και ανάδειξη του Ναυαγίου.

Το έτος 1980 το λαθρεμπορικό πλοίο Παναγιώτης λόγω βλάβης ναυάγησε στον όρμο του Αγίου Γεωργίου, που αργότερα αυτός ο όρμος ονομάστηκε Ναυάγιο. Το 1998 το πλοίο αυτό δεν αποτελούσε πλέον σκάφος, αλλά ουσιαστικά ένα κουφάρι σκάφους, ένα ερείπιο, αφού έλειπαν τεράστια κομμάτια από το σκαρί του, έλειπε το μισό σκαρί του, από βανδαλισμούς αλλά και από τη φθορά του χρόνου.
Πότε προέκυψε ενδιαφέρον για τη διάσωση αυτού του πλοίου, πότε ενδιαφέρθηκε κάποιος για μην παρασυρθεί από τα κύματα αυτό το πλοίο, για να μην το καταπιεί η θάλασσα και καταντήσει ένα αξιοθέατο για ψάρια μόνο; Τώρα ερχόμαστε και ρίχνουμε κροκοδείλια δάκρυα για την σωστή και επιβεβλημένη πρωτοβουλία της πολιτείας για να προφυλαχθεί το Ναυάγιο.

Όταν κάποτε έλεγα ότι αποτελεί ένα μνημείο και πρέπει να ενταχθεί υπό την αιγίδα της UNESCO, κάποιοι με λοιδορούσαν, αντιμετώπιζαν αυτή την προσέγγισή μου με ειρωνεία και ήταν αυτοί που επέτρεψαν να βανδαλιστεί το πλοίο, να μείνει ένα λείψανο, και ήταν αυτοί οι οποίοι κερδοσκοπούσαν επί αυτού. Αυτοί που σήμερα υποκριτικά κόπτονται για το Ναυάγιο, είναι αυτοί που κερδοσκόπησαν από αυτό. Θεωρώ γόνιμη και ουσιαστική αυτή την συζήτηση, όταν θα έχουμε την οριστική ανάρτηση του νομοσχεδίου, το οποίο δεν έχει ακόμα καν τεθεί σε δημόσια διαβούλευση. Είναι πολύ φυσικό οι διαρροές επί του Τύπου για το όλο ζήτημα να προκαλούν συζητήσεις και αντιδράσεις, ίσως και σκοπίμως να διέρρευσε το περιεχόμενο του νομοσχεδίου, όμως πιστεύω ότι ο νομοθέτης δεν πρέπει να καμφθεί από τις αντιδράσεις εκείνων που επί χρόνια κερδοσκοπούσαν από το Ναυάγιο.

Εύλογος ο προβληματισμός στο γιατί η έδρα της εταιρείας θα είναι στην Αττική. Φαντάζομαι ότι αυτό το εγχείρημα προϋποθέτει και μια δαπάνη που φυσικά θα καταβληθεί από το δημόσιο και όχι από εμάς που ουδέποτε ενδιαφερθήκαμε να κάνουμε κάτι. Προφανώς και για αυτό θα είναι η έδρα της εταιρείας στην Αττική.

Όμως επειδή δεν θέλω να επαναληφθεί η ιστορία του Εθνικού Θαλασσίου Πάρκου, και επειδή το Ναυάγιο σχετίζεται με την τουριστική σωτηρία και ανάπτυξη της Ζακύνθου, θα επιθυμούσα η έδρα να είναι στη Ζάκυνθο. Είναι αδιανόητο να υπάρχει ένα σχήμα Διοικητικού Συμβουλίου στο οποίο δεν θα μετέχει ο Δήμος, αλλά αποσπασμένες οι δύο όμορες Τοπικές Κοινότητες, που αποτελούν τα άκρα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Θα πρέπει να μετέχει η καρδιά και το μυαλό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που είναι ο Δήμος.

Γνωρίζω ότι σήμερα συνεδριάζει το Δημοτικό Συμβούλιο με αντικείμενο συζήτησης το Ναυάγιο, όμως μετά την οδυνηρή εμπειρία που είχα με τη συμμετοχή μου στη συνεδρίαση της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής του Δήμου, με αποτρέπει στο να πλησιάζω το οποιοδήποτε όργανο του Δήμου.
Ήταν η πρώτη φορά στη καριέρα μου που αναγκάστηκα να αποχωρήσω, κάτι που δεν έχω κάνει ποτέ από μια δικαστική αίθουσα, και το έκανα αυτό για να υπερασπιστώ την τιμή και υπόληψή μου. Έφυγα όταν άκουσα δύο φορές από έναν άνθρωπο να μου λέει ότι είμαι ανημέρωτος, που σημαίνει άγριος, άξεστος, προφανώς δεν θα μπορούσα να δεχτώ αυτόν τον χαρακτηρισμό και για αυτό αποχώρησα. Προφανώς αυτός που το είπε αυτό, υπέπεσε σε γλωσσικό ολίσθημα, γιατί μάλλον θα ήθελε να με πει ανενημέρωτο και όχι ανημέρωτο. Είμαι ένας ευαίσθητος άνθρωπος και δεν μπορώ να δεχτώ τέτοιες ύβρεις. Αν είχε ίχνος αξιοπρέπειας αυτός ο άνθρωπος που με απεκάλεσε έτσι, θα έπρεπε να είχε ζητήσει δημόσια συγνώμη. Εγώ στον ίδιο χώρο με έναν τέτοιο άνθρωπο δεν μπορώ να συνυπάρξω.

Αν η αγάπη είναι η μητέρα της σοφίας, το πάθος είναι η μητέρα της βλακείας. Για τη βλακεία έχει εκδηλωθεί μεγάλο συγγραφικό ενδιαφέρον. Ενδεικτικά αναφέρω του Διονύση Χαριτόπουλου «Εγχειρίδιο βλακείας», το «Δοκίμιο περί ανθρώπινης βλακείας» του Cipolla και «Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών εις το σύγχρονο βίο» του Ευάγγελου Λεμπέση. Η αντίδραση αυτού του προσώπου, μπορεί να ερμηνευτεί από το πάθος που τον χαρακτηρίζει. Πιστεύω όμως ότι η ερμηνεία του φαινομένου του ανθρώπου αυτού θα πρέπει να αποδοθεί στην εξουσία που κατέχει σαν Δήμαρχος.

Ενώ ο Πρωθυπουργός είναι το ανώτερο εκτελεστικό όργανο της χώρας, η λέξη εξουσία «άρχω» δεν υπάρχει στον τίτλο αυτό αλλά την συναντάμε στη λέξη Δήμαρχος όπως και στο Στρατάρχης. Η εξουσία είναι μεγάλο βάρος και «βουλιάζει όποιος σηκώνει τις μεγάλες πέτρες» όπως γράφει στο ποίημα «Μυκήνες» ο Γιώργος Σεφέρης.

Ακούστε τη συνέντευξη:

Ακούστε ολόκληρη την εκπομπή: