«Είχαμε μια δικαστική απόφαση στη Κεφαλονιά, που δίνει ένα μήνυμα ελπίδας προς όλους τους δανειολήπτες που θέλουν να στραφούν κατά των funds. Αυτά τα funds από την πρώτη στιγμή που αγόρασαν τα δάνεια των τραπεζών, ασκούν μια άκρως επιθετική πρακτική προς τους δανειολήπτες.

Όταν είχαν τα δάνεια οι τράπεζες, υπήρχε ένας δίαυλος επικοινωνίας, που κόπηκε με τα funds τα οποία είναι απρόσωποι εισπρακτικοί μηχανισμοί.

Είχα την περίπτωση της κυρίας Βιργινίας Γασπαράτου, η οποία ήρθε στο γραφείο μου και εξιστόρησε την ιστορία της, καταδεικνύοντας την καταχρηστικότητα αυτών των funds. Η γυναίκα αυτή, μαζί με τον σύζυγό της, είχαν πάρει το 2005 ένα στεγαστικό δάνειο για ανέγερση πρώτης κατοικίας στο Αργοστόλι. Δυστυχώς έναν χρόνο μετά πέθανε ο σύζυγός της και η γυναίκα έμεινε να φροντίζει μόνη της τρία ανήλικα παιδιά, τα οποία φρόντισε, σπούδασε με μεγάλες θυσίες και τώρα έχουν όλα τελειώσει δημόσια Πανεπιστήμια, ενώ το ένα παιδί έχει και διδακτορικό στο εξωτερικό.

Η κα Γασπαράτου δεν μπορούσε να είναι συνεπής στις δόσεις του δανείου, παρότι εκποίησε κάποια περιουσιακά στοιχεία του συζύγου μετά τον θάνατό του και είχε πληρώσει σημαντικά ποσά έναντι του δανείου. Επιχείρησε να έρθει σε μια συζήτηση με το fund που ανέλαβε το δάνειό της και της ζητούσαν μόνο και μόνο για να συζητήσουμε μια πιθανή ρύθμιση, ένα ποσό προκαταβολής ύψους 15 χιλιάδων ευρώ που η ίδια αδυνατούσε να δώσει. Επαναλαμβάνω, μόνο και μόνο για να συζητήσουν το αίτημά της για ρύθμιση, χωρίς εγγυημένο αποτέλεσμα.

Έρχεται λοιπόν η δικαιοσύνη, όπου με τις αποφάσεις της αποδεικνύει ότι είναι το τελευταίο καταφύγιο των πολιτών, των δανειοληπτών. Γίνεται το δικαστήριο και η κα Γασπαράτου απλά εξιστορεί στην έδρα ακριβώς ότι είχε πει και σε μένα. Ακόμα και ο συνήγορος που εκπροσωπούσε το fund την συνεχάρη για τη στάση ζωής της. Ο Πρόεδρος του δικαστηρίου την δικαίωσε. Ήταν δεν σημαντικό, το ότι φρόντισε να κρατήσει όλη την αλληλογραφία που είχε με το fund, δείχνοντας ότι προσπαθούσε για χρόνια να βρει μια λύση με μια ρύθμιση, ότι δεν ήταν αδιάφορη, κάτι που εξέλαβε θετικά το δικαστήριο.

Το αναφέρω γιατί όλοι οι δανειολήπτες πρέπει να κρατάνε σε αρχείο μια αντίστοιχη αλληλογραφία που έχουν με το fund. Τελικά το δικαστήριο ακύρωσε τον πλειστηριασμό και έδωσε ένα χρονικό περιθώριο δύο, τριών ετών, για να βρεθεί μια ευνοϊκή ρύθμιση δόσεων, που θα ανταποκρίνεται στις οικονομικές δυνατότητες της κυρίας Γασπαράτου.

Το σημαντικό είναι ότι ο Πρόεδρος του δικαστηρίου, ουσιαστικά αναγνώρισε την καταχρηστική συμπεριφορά του fund όλα αυτά τα χρόνια και διέταξε για το διάστημα των δύο, τριών ετών, να μην υπάρξει όχληση προς τον δανειολήπτη.

Πέραν όμως αυτής της υπόθεσης, θα πρέπει και το κράτος να προστατεύει τους δανειολήπτες, κάτι που κάνει και μιλάμε για πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Πολλά ακίνητα βγαίνουν σε πλειστηριασμούς, κάθε Τετάρτη, κυρίως εμπορικά ακίνητα, αλλά και ξενοδοχεία. Πολλές φορές βλέπω ανθρώπους που έχουν λάβει εξώδικα, κατασχετήρια, ακόμα και διαταγές πλειστηριασμών και αργούν να πάνε σε έναν δικηγόρο να λάβουν μια νομική συμβουλή, κάτι που είναι μεγάλο λάθος.

Προσπαθούμε ως δικηγόροι να μπλοκάρουμε αποφάσεις, να ακυρώσουμε διαδικασίες, αλλά επί της ουσίας κερδίζουμε μόνο χρόνο. Η λύση θα μπορούσε να δοθεί μόνο από την πολιτεία, με ένα νομοθετικό πλαίσιο. Πρέπει η πολιτεία να σκύψει πάνω από το πρόβλημα.»