Οι εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε το ενοίκιο. «Ασπιρίνη» σε καρκίνο το επίδομα των 200 ευρώ από το 2026.

Ζητάμε κατάργηση πτωχευτικού νόμου και προστασία πρώτης κατοικίας.

« Δυστυχώς, η σχολική χρονιά δεν έχει ξεκινήσει όπως θα έπρεπε, καθώς διαπιστώνουμε ότι σχολεία κλείνουν αντί να συγχωνεύονται. Υπάρχουν πολλά κενά σε θέσεις εκπαιδευτικών, τα οποία θα προσπαθήσουν να καλύψουν αναπληρωτές. Στην Ελλάδα σχεδόν το 40% των θέσεων εκπαιδευτικών καλύπτεται από αναπληρωτές, όταν στην Ευρώπη το αντίστοιχο ποσοστό δεν ξεπερνά το 10%. Πρόκειται για ένα τεράστιο ποσοστό που πρέπει να μειωθεί. Είναι αδιανόητο το 2025 να ξεκινά η σχολική χρονιά με τόσα εκπαιδευτικά κενά, που υπολογίζονται σε πάνω από 15 χιλιάδες.

Το ζήτημα της στέγασης είναι πλέον επείγον και ιδιαίτερα σημαντικό. Αφορά φυσικά όχι μόνο τους εκπαιδευτικούς, αλλά και τους φοιτητές, γιατρούς, νοσηλευτές, αστυνομικούς, πυροσβέστες, λιμενικούς, καθώς και όλους όσοι καλούνται να υπηρετήσουν, ιδιαίτερα σε τουριστικές περιοχές και νησιά. Γιατί συμβαίνει αυτό; Πρώτον, λόγω του τεράστιου κόστους ζωής που καθιστά δύσκολη την κάλυψη βασικών αναγκών. Δεύτερον, λόγω της τεράστιας αύξησης των ενοικίων, εξαιτίας της βραχυχρόνιας μίσθωσης σε τουριστικές περιοχές. Επιπλέον, υπάρχουν σημαντικά προβλήματα για όσους καλούνται να υπηρετήσουν το Δημόσιο ή τα Σώματα Ασφαλείας σε αυτές τις περιοχές.

Υπάρχει αγωνία στους εκπαιδευτικούς, γιατί κάθε χρόνο αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του εκπαιδευτικού στη Ρόδο, ο οποίος αναγκάστηκε να μείνει στο αυτοκίνητό του, καθώς δεν μπορούσε να πληρώσει για διαμονή. Την ίδια στιγμή, οι μισθοί των εκπαιδευτικών παραμένουν εξαιρετικά χαμηλοί. Με αυτούς τους μισθούς, δεν μπορεί να καλυφθεί ούτε το κόστος διαβίωσης (σούπερ μάρκετ, ρεύμα, λογαριασμοί), πολύ λιγότερο το υπέρογκο ενοίκιο, το οποίο αυξάνεται συνεχώς, ειδικά σε τουριστικές περιοχές.

Εξαγγέλθηκε επίδομα ενοικίου, το οποίο όμως θα ισχύσει από το 2026. Άρα ρωτάμε τι θα γίνει φέτος. Επιπλέον, πιστεύουμε πως 200 ευρώ δεν επαρκούν για να λυθεί το πρόβλημα. Πιστεύω ότι τόσο οι εκπαιδευτικοί όσο και οι πολίτες που μας ακούν, αντιλαμβάνονται πως πρόκειται για ένα ελάχιστο ποσό, το οποίο δεν επαρκεί για να καλύψει το τεράστιο κόστος διαβίωσης.

Εμείς έχουμε μια διαφορετική προσέγγιση. Καταρχάς, το κόστος στέγασης στη χώρα μας έχει εκτοξευτεί τα τελευταία χρόνια. Βρισκόμαστε στην πρώτη θέση στην Ευρώπη, όσον αφορά το κόστος στέγασης σε σχέση με την αγοραστική δύναμη. Και δυστυχώς τα πράγματα οδηγούνται προς το χειρότερο.

Η κυβέρνηση έχει ψηφίσει και θεσμοθετήσει τον νέο πτωχευτικό νόμο, ο οποίος δεν προβλέπει καμία ουσιαστική προστασία για την πρώτη κατοικία. Παράλληλα, δεν υπάρχει κάποια ολοκληρωμένη δημόσια πολιτική στέγασης, ικανή να αντιμετωπίσει το τεράστιο αυτό ζήτημα. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν σήμερα στην κυβέρνηση, πρώτον, θα καταργούσε τον πτωχευτικό νόμο και θα προέβλεπε ουσιαστική προστασία της πρώτης κατοικίας, ώστε να μη χάνουν το σπίτι τους πολίτες που έχουν τη διάθεση να πληρώσουν, αλλά δεν μπορούν λόγω κρίσεων. Δεύτερον, χρειαζόμαστε δημόσια και κοινωνική στεγαστική πολιτική, όπως εφαρμόζουν άλλες χώρες. Για παράδειγμα, η Πορτογαλία αξιοποιώντας πόρους από το Ταμείο Ανάκαμψης, κατασκευάζει 26χιλιάδες κατοικίες, ενώ η Ισπανία 20 χιλιάδες.

Τι έκανε η σημερινή κυβέρνηση; Επέλεξε να δώσει 2 δισεκατομμύρια ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης στις Τράπεζες, για νέα δάνεια προς τους πολίτες. Είδαμε όμως πώς πήγε η προηγούμενη εμπειρία με τα στεγαστικά δάνεια και πώς εξελίσσεται και αυτή.

Ειδικά για όσους εργάζονται στα νησιά και σε τουριστικές περιοχές, πρέπει να υπάρξει λύση μέχρι να υλοποιηθεί η πολιτική αυτή. Γιατί πράγματι, η κατασκευή κατοικιών θα πάρει χρόνο, αν και παραδόξως, ξενοδοχεία χτίζονται μέσα σε έναν χρόνο. Ως τότε, θα πρέπει να υπάρξει γενναία επιδότηση του ενοικίου, ίσως ακόμη και ολική κάλυψη του κόστους, για δημόσιους υπαλλήλους και στελέχη σωμάτων ασφαλείας που υπηρετούν σε τέτοιες περιοχές.

Τα 200 ευρώ που εξήγγειλε ο κ. Μητσοτάκης είναι “ασπιρίνη” σε μια σοβαρή ασθένεια. Εδώ υπάρχει ένα δομικό πρόβλημα το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί. Υπάρχουν τα χρήματα. Αν για παράδειγμα, η κυβέρνηση έδινε 500 ευρώ για το ενοίκιο, με βάση τα οικονομικά δεδομένα της χώρας, θα μπορούσαμε να διαθέσουμε αυτά τα ποσά. Και δεν μιλάμε μόνο για εκπαιδευτικούς, αλλά για λιμενικούς, πυροσβέστες, αστυνομικούς, υγειονομικούς και κάθε εργαζόμενο που καλείται να υπηρετήσει στα νησιά.

Λέμε ξεκάθαρα ότι είναι ζήτημα προτεραιοτήτων. Για εμάς και πιστεύω και για την κοινωνία,  προτεραιότητα είναι να έχουμε δασκάλους, καθηγητές, γιατρούς, νοσηλευτές, πυροσβέστες, αστυνομικούς, λιμενικούς και στρατιωτικούς στα νησιά μας. Όταν πρόκειται για την παιδεία, την υγεία και την ασφάλεια, πρέπει να δίνονται πόροι.

Δεν μπορούμε να δεχόμαστε διασπάθιση δημόσιου χρήματος ή να επιτρέπουμε, για παράδειγμα, στις τράπεζες να εμφανίζουν 4,7 δισεκατομμύρια ευρώ υπερκέρδη, την ίδια στιγμή που οι εκπαιδευτικοί δεν βρίσκουν σπίτι να μείνουν στα νησιά. Δεν γίνεται να δαπανούμε 15 δισεκατομμύρια ευρώ για την άμυνα, αλλά να μην μπορούμε να εξασφαλίσουμε στέγη για τους στρατιωτικούς μας στα ακριτικά νησιά. Πρέπει να υπάρχει ισορροπία.

Όταν οι προτεραιότητές μας, είναι η παιδεία, η υγεία και η ασφάλεια της χώρας μας, ειδικά στα νησιά, τότε και τα χρήματα μπορούν να βρεθούν. Όχι με σπατάλες και σκάνδαλα, όπως αυτό του ΟΠΕΚΕΠΕ, όπου χάθηκαν εκατομμύρια ευρώ που ανήκαν στους αγρότες, για να εξυπηρετηθούν κομματικοί φίλοι.

Θέλουμε μια ζωή με αξιοπρέπεια για όλους, εκπαιδευτικούς, φοιτητές, δημόσιους υπαλλήλους, εργαζόμενους στα σώματα ασφαλείας. Πρέπει να διαμορφώσουμε τις συνθήκες ώστε να μπορούν να υπηρετούν όπου τους καλεί η πατρίδα, χωρίς να αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης. Τα παιδιά μας, το πιο πολύτιμο που έχουμε, αξίζουν εκπαιδευτικούς που να μπορούν να ζήσουν αξιοπρεπώς και να κάνουν τη δουλειά τους με όρεξη. Η κυβέρνηση οφείλει να δώσει λύσεις. Η δημόσια παιδεία πρέπει να γίνει προτεραιότητα. Και λύση μπορεί να βρεθεί, με θέληση, σχέδιο και σωστή κατανομή των πόρων.»