«Δεν γνωρίζουμε αν υπάρχει πολιτικό σκάνδαλο Novartis. Έχουμε μια δικογραφία που έχει πολλά κενά, πολλές ασάφειες και θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι είναι και κατασκευασμένη.
Εδώ υπάρχει μάρτυρας που λέει ότι πήγε σε γραφείο συνεργάτη πολιτικού προσώπου και έδωσε στη κατάθεσή του διεύθυνση που αντιστοιχεί σε άλλο όνομα, έχουμε μάρτυρα που λέει ότι πήγε και στάθμευσε στο Μέγαρο Μαξίμου, ενώ ξέρουμε ότι δεν έχει χώρο στάθμευσης.

H κυβέρνηση ζητάει να κρίνει η Βουλή αν πρέπει να συσταθεί προανακριτική επιτροπή, ή αν συντρέχει λόγος να επιστραφεί η δικογραφία της Novartis στη δικαιοσύνη. Όπως και να έχει, αυτή η κυβερνητική πρόταση δεν συνιστά δέκα κάλπες.

Να πει ευθέως η κυβέρνηση ποια πολιτικά πρόσωπα είναι ένοχα και για ποια πράξη. Χωρίς απόδειξη δεν μπορείς να μιλάς για χρηματισμό πολιτικών.
Ο νόμος λέει ότι η κατάθεση μόνο ενός προστατευόμενου μάρτυρα, δεν αρκεί να στοιχειοθετήσει μια κατηγορία, αν δεν υπάρχουν άλλες τρανταχτές αποδείξεις.

Κάθεται όλη η Ελλάδα και ασχολείται με το τι είπε η κυρία Κελέση, ο Σαράφης και ο τρίτος προστατευόμενος μάρτυρας, ενώ δεν ασχολείται με πολύ πιο σοβαρά ζητήματα, όπως το ότι δεν πήραμε την δόση από το Euro group, το θέμα των Σκοπίων και τα Ελληνοτουρκικά. Στόχος της κυβέρνησης δεν είναι να στείλει κάποιον πολιτικό της αντίπαλο στο σκαμνί, αλλά να δημιουργήσει μέχρι τις εκλογές την εικόνα, ότι ναι μεν αποτύχαμε σε πολλά θέματα, αλλά αν μη τι άλλο είμαστε τίμιοι.  

Το μεγαλύτερο σκάνδαλο της μεταπολίτευσης δεν είναι η Novartis όπως λέει η κυβέρνηση, αλλά τα 35 δις ευρώ που χάσαμε την περίοδο που ήταν Υπουργός Οικονομικών ο κ. Βαρουφάκης.»