«Το ιδιοκτησιακό καθεστώς της ακίνητης περιουσίας στα Επτάνησα δεν άλλαξε καθόλου μετά την ένωση με την Ελλάδα, έτσι ακόμη και σήμερα ισχύει ότι ίσχυε στην Ιόνια Πολιτεία. Όλα τα μη ιδιωτικά ακίνητα δεν ανήκουν στο Ελληνικό Δημόσιο, δεν ανήκουν στο Κράτος, αλλά στην Τοπική Αυτοδιοίκηση του κάθε νησιού. Ανήκουν στον Δήμο αυτές οι εκτάσεις και ονομάζονται Επιχώρια Περιουσία. Είναι ξεκάθαρο ότι αυτό ίσχυε από την εποχή της Ενετοκρατίας και δεν έχει αμφισβητηθεί επίσημα από κανέναν, από κανένα Νομικό Συμβούλιο του Κράτους ή Δικαστήριο. Αυτό είναι και το μοντέλο που ισχύει σήμερα σε όλη την Ευρώπη.

Πριν τον πόλεμο, στα Επτάνησα το κάθε νησί είχε μια επιτροπή διαχείρισης της επιχώριας περιουσίας, που απαρτίζονταν από αιρετούς, άρα από μέλη εκλεγμένα από τον λαό. Πριν τον πόλεμο, το Δημόσιο ουδέποτε αρνήθηκε αυτό το καθεστώς.

Όταν άρχισε η διαδικασία του χαρακτηρισμού των δασικών εκτάσεων η δασική υπηρεσία αντιμετώπισε τις δασικές εκτάσεις των Επτανήσων άρα και της ιδιαίτερης πατρίδας μου των Κυθήρων, όπως αυτές της υπόλοιπης Ελλάδας, ως δημόσιες δασικές εκτάσεις.
Το 1986 όταν ήμουν Νομικός Σύμβουλος του Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου σχεδίασα και κατέθεσα στην βουλή έναν νόμο που θα κάλυπτε αυτό το ιδιοκτησιακό καθεστώς των Επτανήσων και την διαχείριση της επιχώριας περιουσίας. Στην πορεία παρενέβη το Υπουργείο Οικονομικών, γιατί δεν ήθελε να χάσει τα φιλέτα που υπήρχαν σε κάποια νησιά των Ιονίων και τελικά πέρασε ο νόμος μόνο για τα Κύθηρα. Προϋπήρχε ο νόμος ΡΝ και η πάγια νομολογία αλλά ο νέος νόμος όρισε με σύγχρονους όρους το περιεχόμενο της επιχώριας περιουσίας του δήμου.

Στο πέρασμα του χρόνου διάφορες δημόσιες υπηρεσίες μπήκαν αυθαίρετα στη διαχείριση τμημάτων της Δημοτικής περιουσίας στα Επτάνησα για δικό τους όφελος, όπως π.χ. στις παραλίες.
Στα Κύθηρα αυτό το ξεκαθαρίσαμε και έτσι η μίσθωση αλλά και τα έσοδα από τις παραλίες ανήκουν αποκλειστικά στον δήμο.
Στα Κύθηρα επίσης κάναμε παρέμβαση για τις εκτάσεις του νησιού μας που πέρασαν στο ΤΑΙΠΕΔ με σκοπό την πώληση τους. Τελικά επειδή το ΤΑΙΠΕΔ δεν διέθετε τίτλους ιδιοκτησίας, έκανε πίσω και έτσι καμία έκταση των Κυθήρων δεν θα πουληθεί. Διασφαλίσαμε την επιχώρια περιουσία, η διαχείριση της έμεινε στον τόπο και με αυτό τον τρόπο θα προστατευτεί.
Υπάρχει και άλλο παράδειγμα στην Κέρκυρα, με την έκταση του Μον Ρεπό, όπου μετά τη διαμάχη που υπήρξε για την Βασιλική περιουσία, αναγνωρίστηκε από το Στρασβούργο ότι η έκταση ανήκει στον Δήμο της Κέρκυρας.

Με την επιχώρια περιουσία του Δήμου, οι ιδιώτες δεν έχουν να ζημιωθούν σε τίποτα, απεναντίας θα ωφεληθούν.
Για παράδειγμα, οι επιχειρήσεις που βρίσκονται σε παραλίες και πληρώνουν νοίκι δεν θα χάσουν τα δικαιώματά τους.
Θα υπάρξει προστασία και για αυτούς τους φτωχούς ανθρώπους που οι οικογένειες τους πάππου προς πάππου έβοσκαν τα πρόβατα τους σε κάποιο ακίνητο και δεν έχουν ούτε τίτλους ούτε ίχνη νομής. Μπορούν να αποκτήσουν τίτλους εφόσον ο δήμος αναγνωρίσει τα δικαιώματά τους επί της έκτασης λόγω χρησικτησίας αφού πρώτα καταθέσουν μαρτυρίες κατοίκων της περιοχής. Ο Δήμος δεν πρόκειται να πειράξει αυτά τα ακίνητα. Όλα αυτά θα διευκρινιστούν και στο Κτηματολόγιο. Επίσης θα μπει και ένα τέλος στους καταπατητές, ο Δήμος έχει το δικαίωμα όπου κρίνει απαραίτητο να προβαίνει σε ενστάσεις στο κτηματολόγιο και ο κάθε ιδιώτης οφείλει να αποδείξει ότι η έκταση του ανήκει.

Η αιγιαλίτιδα ζώνη και ο αιγιαλός, ανήκουν στην επιχώρια περιουσία του Δήμου. Εφόσον η εξόρυξη υδρογονανθράκων γίνει στα όρια της αιγιαλίτιδας ζώνης, έχει λόγο ο Δήμος. Ακόμα και αν δεν έχει ξεκαθαρίσει Νομικά αυτό το θέμα, ο Δήμος έχει και πάλι λόγο παρέμβασης επί των εξορύξεων, λόγω του πιθανού κινδύνου ρύπανσης κάποιας παραλίας που του ανήκει.

Το Κτηματολόγιο θα πρέπει να ενημερωθεί εγκαίρως από τον Δήμο για την επιχώρια περιουσία του.

Η διαδικασία της διεκδίκησης της επιχώριας περιουσίας θα έχει δυσκολίες αλλά το όφελος του νησιού θα είναι τεράστιο.

Ο Δήμος Ζακύνθου πρέπει να καταγράψει την επιχώρια περιουσία που του ανήκει και να αρχίσει αμέσως και χωρίς να ρωτήσει κανέναν, σε πρώτη φάση να διαχειρίζεται τις παραλίες μόνος του και να εισπράττει ο ίδιος τα έσοδα.
Επίσης πρέπει να ενημερώσει σχετικά με την επιχώρια περιουσία το δημόσιο.
Μόνο αν έχει τίτλους ιδιοκτησίας το Δημόσιο μπορεί να διεκδικήσει εκτάσεις. Αν το Δημόσιο αντιδράσει για κάποιο ακίνητο, έχει το βάρος να αποδείξει στα Δικαστήρια ότι διαθέτει τίτλους ιδιοκτησίας, το ίδιο ισχύει για όλους, το ίδιο ισχύει και για την Εκκλησία. Το ίδιο ισχύει και για την φερόμενη ως πωληθείσα έκταση των 15 χιλιάδων στρεμμάτων στην ορεινή Ζάκυνθο. Ο δήμος μπορεί να κάνει κύρια παρέμβαση διεκδίκησης αυτής της έκτασης. Μπορεί να ζητήσει πραγματογνωμοσύνη για να κριθεί αυτή η υπόθεση από τα δικαστήρια. Τα δικαστήρια θα κοιτάξουν την πραγματικότητα και όχι τον ιδιώτη. Έτσι δεν αποκλείεται να κάνει πίσω και ο φερόμενος ως αγοραστής αυτής της έκτασης, να ζητήσει έναν συμβιβασμό.

Πρέπει επίσης να περάσει μια απλή διάταξη από τη βουλή που θα περιγράφει με πολύ απλό τρόπο την κατηγορία της επιχώριας περιουσίας. Πρέπει να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια οι πολιτικοί των Ιονίων Νήσων, Βουλευτές και Υπουργοί.

Η Δημοτική περιουσία της Ζακύνθου είναι τεράστια.»

Ακούστε τη συνέντευξη:

Ακούστε ολόκληρη την εκπομπή: