«Δεν γνωρίζω που ακριβώς θα καταλήξει αυτή η επίπονη διαπραγμάτευση με τους εταίρους. Στόχος είναι να κλείσει η συμφωνία μέχρι το Euro group της 20ης Φεβρουαρίου, αλλά χωρίς επιπλέον βάρη για την κοινωνία.

Μας θέτουν συνεχώς όρους και με εκβιαστικό τρόπο, όρους που δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτοί, δεν τους αντέχει ούτε η οικονομία, ούτε η κοινωνία.
Βρισκόμαστε σε μια κατάσταση στρατηγικής αντιπαράθεσης ανάμεσα σε ΔΝΤ και Βερολίνο. Στο τέλος, καλούν εμάς να πληρώσουμε αυτή την αντιπαράθεση.

Δεν υπάρχει τεχνοκρατική λύση, μόνο πολιτική. Το γονάτισμα της Ελλάδος το 2010 ήταν μια πολιτική λύση. Ζήτησαν από την χώρα μας να πληρώσει τα δανεικά, για να γλυτώσουν πέντε διεθνείς τράπεζες. Όπως λοιπόν τότε απαίτησαν αυτή την πολιτική λύση, έτσι και εμείς τώρα ζητάμε μια πολιτική λύση.
Η κυβέρνηση έχει κόκκινες γραμμές στη διαπραγμάτευση που δεν πρόκειται να περάσει.

Επί 15 με 20 χρόνια, γινόταν ένα πάρτι εκατοντάδων εκατομμυρίων στην ΑΕΠΙ.
Υπήρχε από τότε η δυνατότητα να γίνει ένας διαχειριστικός έλεγχος, που ουδέποτε παραγγέλθηκε. Να μαθαίναμε που πάνε τα χρήματα που πληρώνει ο πολίτης για τα πνευματικά δικαιώματα. Μιλάμε για τζίρο άνω των 60 εκατομμυρίων ευρώ τον χρόνο.
Η ΑΕΠΙ εμφάνιζε ότι παρακρατούσε το 33% των χρημάτων που έπαιρνε για λειτουργικά έξοδα, αλλά τελικά παρακρατούσε ποσοστό άνω του 70%. Μιλάμε για τεράστια χρηματικά ποσά που αντί να πηγαίνανε στην αγορά, πήγαιναν σε φορολογικούς παραδείσους. Απορώ πως δεν έχει παρέμβει Οικονομικός Εισαγγελέας.

Η κυβέρνηση θέλει να προασπίσει τα συμφέροντα των καλλιτεχνών και δημιουργών, να δημιουργήσει ένα νέο θεσμικό πλαίσιο προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων, με διαφάνεια.»