«Όταν συζητούσαμε για τον νέο νόμο για τα κόκκινα δάνεια, ελπίζαμε ότι μέσω της διαβούλευσης που γινόταν θα είχαμε μια λύση στο μεγάλο πρόβλημα που μας απασχολεί. Δυστυχώς το μόνο που τελικά φαίνεται να λύνεται, είναι η τακτοποίηση των σχέσεων μεταξύ των funds που αγόρασαν τα δάνεια και των δανειοληπτών, σχετικά με το τι χρωστάνε και με ποιον τρόπο τα χρωστάνε. Υποτίθεται ότι θα μάθουμε πόσα χρωστάμε αλλά και με ποιον τρόπο έχουν υπολογιστεί τα χρέη.

Το υπόλοιπο των δανείων που παραδώσαμε το 2012 με το κλείσιμο της Αγροτικής Τράπεζας, ήταν 2,9 εκατομμύρια ευρώ. Το ερώτημά μας είναι, πως αφού έκτοτε εισπράττουν τα ενοίκια των δύο ακινήτων μας, δηλαδή μέχρι σήμερα έχουν εισπράξει συνολικά περίπου 2 εκατομμύρια ευρώ, οφείλουμε σήμερα 7 εκατομμύρια ευρώ; Πως κάνουν αυτόν τον λογαριασμό; Αν υπολογίσουμε τους τόκους, ανά έτος αυξάνεται το χρέος μας κατά περίπου 100 χιλιάδες ευρώ, άρα λογικά σε μία δεκαετία θα αυξήθηκε από τα αρχικά 2,9 εκατομμύρια ευρώ στα 4,9 εκατομμύρια ευρώ και αν θέλετε να το στρογγυλέψουμε, στα 5 εκατομμύρια ευρώ. Αφαιρώντας όμως τα ενοίκια που εισπράττουν κάθε χρόνο από τα δικά μας ακίνητα, που είναι 150 χιλιάδες ευρώ το χρόνο, άρα συνολικά 2 εκατομμύρια ευρώ, μας μένουν το πολύ 3 εκατομμύρια ευρώ ως υπόλοιπο. Από που λοιπόν προκύπτει το χρέος των 7 εκατομμυρίων ευρώ;
Δηλαδή μπορούμε να πούμε ότι είναι σαν να μας βάζει τόκους ένας τοκογλύφος.

Επίσης θα θέλαμε να ξέρουμε και το ποσό που αγόρασε το fund το δικό μας χρέος. Διαβάζουμε ότι τα funds αγοράζουν κόκκινα δάνεια στο 10 με 20% της αξίας τους. Γιατί δεν απευθύνθηκαν σε εμάς για να αγοράζαμε τα δάνειά μας σε καλύτερη τιμή από αυτή που τα πήραν τα funds;

Έχω απογοητευτεί πλήρως. Πάντα όμως με έναν νόμο ακολουθούν και Υπουργικές αποφάσεις. Ελπίζουμε ότι μέσω αυτών των αποφάσεων πιθανά να αλλάξουν κάποια πράγματα. Είμαστε σε αναμονή αλλά δεν έχουμε πολύ χρόνο διαθέσιμο. Ουσιαστικά τώρα μας έχουν κλείσει.»