«Δεν θα αντέξει το αποχετευτικό δίκτυο του Πλάνου, ούτε οι αγωγοί και τα αντλιοστάσια, ούτε φυσικά ο βιολογικός. Το φορτίο των λυμάτων σήμερα, ξεπερνά κατά πέντε φορές τις αντοχές του δικτύου. Κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου για τα λύματα, γιατί υπάρχει σοβαρότατος κίνδυνος τουλάχιστον μόλυνσης του περιβάλλοντος.

Η περιβαλλοντική νομοθεσία απαιτεί πλήρη διαχείριση των λυμάτων. Αν υπάρχει επίσημο δίκτυο αποχέτευσης ο ξενοδόχος μπορεί να συνδεθεί σε αυτό, αλλά αν δεν υπάρχει, η νομοθεσία απαιτεί από τον ιδιώτη την κατασκευή μιας πλήρους βιολογικής μονάδας με πολύ αυστηρές προδιαγραφές.
Το κόστος κατασκευής μιας τέτοιας βιολογικής μονάδας, για ένα ξενοδοχείο, ανάλογα με την δυναμικότητα του, μπορεί να φθάσει τα 300 με 400 χιλιάδες ευρώ, ενώ το κόστος συντήρησης κατ’ έτος, για την περίοδο λειτουργίας του, τις 80 χιλιάδες ευρώ, παράλληλα απαιτείται μια συνεχή και αυστηρή παρακολούθηση από εξειδικευμένο προσωπικό.

Για να οικοδομήσει ένα νέο ξενοδοχείο, ο κάθε ξενοδόχος, υποβάλει αίτηση στην ΔΕΥΑΖ για να συνδεθεί στο αποχετευτικό  δίκτυο, οι υπηρεσίες εισηγούνται αρνητικά, αλλά υπάρχουν πολιτικές αποφάσεις που διευκολύνουν τους ξενοδόχους ώστε να παίρνουν τελικά την βεβαίωση σύνδεσης με το δίκτυο, αποφεύγοντας έτσι την κατασκευή βιολογικού εντός της μονάδας και προκειμένου να ζητήσουν στη συνέχεια την άδεια περιβαλλοντικών επιπτώσεων.
Στη συνέχεια η βεβαίωση αυτή υποβάλλεται μαζί με άλλα δικαιολογητικά στις υπηρεσίες Περιβάλλοντος της Περιφερειακής Ενότητας Ζακύνθου προκειμένου να εκδοθεί η άδεια περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Εδώ διαπιστώνει κανείς το οξύμωρο ότι παρότι και οι υπηρεσίες της περιφέρειας γνωρίζουν την ανεπάρκεια του δικτύου παρόλα αυτά αποδέχονται τη βεβαίωση και εκδίδουν την άδεια. Υπάρχει αν θέλετε μια πολιτική ανοχή, το σύστημα λειτουργεί υπέρ μιας κατάστασης για να εξυπηρετούνται οι επιχειρηματίες, κάτι που εγώ μπορώ να το αντιληφθώ στο γιατί γίνεται, αλλά πρέπει να υπάρχουν και όρια.

Ναι μεν, δίνεται μέχρι σήμερα, η δυνατότητα σε έναν ιδιώτη στον Πλάνο να προχωρήσει στη κατασκευή ενός ξενοδοχείου με συντελεστή δόμησης σαν αυτό της Πόλης, αλλά ο Πλάνος δεν είναι Πόλη και δεν παρέχει το ανάλογο δίκτυο αποχέτευσης και ύδρευσης.
Το αποχετευτικό δίκτυο Πλάνου που κατασκευάστηκε το 2002 ήταν μια μεγάλη ανάγκη της τοπικής κοινωνίας για να αντιμετωπιστεί το θέμα της αποχέτευσης, αλλά έγιναν λάθη και αστοχίες. Αυτό, το κατασκευασμένο από ιδιώτες αποχετευτικό δίκτυο, πλέον έφθασε και ξεπέρασε κατά πολύ τα όριά του, ενώ κανείς δεν είχε ασχοληθεί στο να το νομιμοποιήσει. Δεν έγινε επέκταση του βιολογικού για να αντέξει τα συνεχώς αυξανόμενα φορτία του δικτύου και σήμερα το πρόβλημα είναι τεράστιο, αφού ο Πλάνος γιγαντώνεται, συνεχώς χτίζονται νέες ξενοδοχειακές μονάδες, ακόμα και εκτός σχεδίου. Μία κατάρρευση του δικτύου θα οδηγήσει σε αλυσιδωτά προβλήματα που θα εμφανιστούν όχι μόνο στο Πλάνο.

Ήδη στο δίκτυο Πλάνου, με την έναρξη της τουριστικής περιόδου δημιουργήθηκαν προβλήματα, δύο αντλίες έχουν βγει εκτός λειτουργίας, ήδη υπάρχουν φθορές σε αγωγούς και όλα αυτά αντιμετωπίζονται με μεγάλες προσπάθειες της ΔΕΥΑΖ, αλλά έχουμε πλέον φθάσει σε ένα οριακό σημείο.

Το έργο που θέλουν οι ξενοδόχοι να γίνει τώρα στο δίκτυο, λύνει προσωρινά και αποσπασματικά το πρόβλημα, δεν το λύνει στο σύνολό του.»